Idealna rodzina recenzja

''Plotki i dezinformacja mogą zniszczyć rodzinę. Demokracja polega na tym, żeby się spotkać w pełnym gronie, aby wszyscy mieli szansę usłyszeć te same słowa i w jednym czasie.''

Kiedy przeczytałam to zdanie i już wiedziałam, jak wyglądają '' demokratyczne '' zebrania tej '' idealnej rodziny '', zaczęłam się zastanawiać, czy bardziej chodzi tu o demokracje, czy raczej o kontrolę nad członkami rodziny, dodam, że wszyscy w tej rodzinie są dorośli, jednak senior rodu zdaje się chcieć mieć pod kontrolą wszystkich, od dorosłego syna, najstarszego Williama przez jego trzy siostry, aż po starą ciotkę o dźwięcznym imieniu, Minerwa.

Jednak mimo tej szeroko pojętej '' demokracji '' rodzinie tej przytrafia się coś, co na długo pozbawi ją stabilności i jedności. Otóż najmłodsza z sióstr, Pony, samotna matka wychowująca rocznego synka, tonie. Sprawa jest tym bardziej dziwna, że to właśnie ona była najlepszą pływaczką w rodzinie, zawsze wygrywała wszystkie zawody i w wodzie czuła się jak przysłowiowa ryba.
Co więc się stało ?. Dlaczego Pony poszła się kąpać, w dodatku na golasa, zostawiwszy w kojcu swoje małe dziecko bez opieki ? Jak to często w takich sytuacjach bywa, nikt nic nie słyszał, nie widział i nikt nic nie wie, nawet najbliżsi sąsiedzi. Również sekcja zwłok Pony nie wykazała '' działania osób trzecich ''.

Czytelnik powoli poznaje członków tej '' idealnej rodziny '', a każdy z nich ma swoje za uszami. Zaczynają też wychodzić na jaw rodzinne, do tej pory głęboko skrywane tajemnice. Sytuacja, zamiast się rozjaśniać i rozwiązywać, zaciemnia i gmatwa się coraz bardziej. Książka jest dobra, jednak nie bardzo dobra. Postacie nakreślone dość realistycznie, jednak dialogi z lekka kuleją, bywają miejscami sztuczne. Napięcie jest rosnące we właściwym tempie, chociaż czasami za długie opisy, jak chociażby ten z wyprawy w góry Williama, przeciągają czytanie, niczego nie wnoszą do właściwej akcji i pełnią rolę wypełniacza - zapychacza.

Również wydanie książki jest niechlujne . Ktoś się nie popisał w opisie. Na tylnej okładce w opisie podane jest, że dziewczyna, która utonęła miała na imię Pam, podczas gdy rzeczywiście nazywała się Angela, zwana przez całą rodzinę Pony. Znalazłam też literówkę w nazwisku rodziny. W opisie nazwisko brzmi: Cartret , a w środku książki powtarza się: Carteret . Jednak cała historia jest bardzo ciekawa, więc warto przymknąć oko na te małe uchybienia.