Ja, anielica recenzja

„Ja, anielica” to drugi tom cyklu anielsko-diabelskiego Katarzyny Bereniki Miszczuk. Wiktoria Biankowska wiedzie spokojne i szczęśliwe życie u boku ukochanego Piotra do czasu, gdy ponownie do jej życia wkroczy diabeł Beleth wraz z propozycją nie do odrzucenia. Któż by w końcu nie chciał zobaczyć nieba? Tak, w tym tomie autorka zabiera czytelników w podróż do nieba!

Ta seria stała się jedną z moich ulubionych oraz najbardziej komfortowych. Nie jest może najambitniejszą lekturą, ale cudownie spędziłam z nią czas. Bohaterowie tego cyklu są niezwykle charyzmatyczni, intrygujący, a także przyciągający niczym magnes do tej historii. Azazel rozbraja i rozbawia swoimi planami dotyczącymi przejęcia władzy nad światem, Beleth wciąż szuka sposobu na przekonanie Wiktorii, że jest idealnym kandydatem na jej wybranka, a Lucyfer udaje, że nic nie wie. W końcu poznałam też lepiej Piotra, który w poprzedniej części nie wzbudził mojej sympatii, ale teraz zmieniłam zdanie, a nawet go polubiłam. Wiktoria jest sympatyczną główną bohaterką, która ponownie zamiesza zarówno w Piekle jak i w Niebie. Z przyjemnością śledziłam losy bohaterów, którzy uwikłali się po raz kolejny w zagrywkę polityczną. Spoiler: TYM RAZEM NIE Z WINY AZAZELA.

Fabuła została poprowadzona w sposób interesujący, mimo że autorka poprowadziła go schematem z pierwszego tomu. Wiktoria powtórnie zostaje rzucona na głęboką wodę, ale tym razem przynajmniej ma wiedzę o świecie anielsko-diabelskim, pomimo że wiele jeszcze musi się nauczyć. Jak każdy człowiek popełnia błędy, nie dostrzega oczywistości, przebywała już na tyle długo z diabłami, iż powinna wiedzieć, że nie można im w 100% zaufać. Widzi tylko to, co sama chce widzieć. To tylko pokazuje jak świetnie kreatorka wykreowała postacie. Diabły i anioły są trochę odarte z boskości, bo czasami zaczynają się zachowywać jak ludzie, ale jakby nie patrzeć tyle przebywają z ludźmi, że mogą się od nich uczyć. Wracając do fabuły, to jest dynamiczna, pasjonująca i wciągająca, chociaż ja tak naprawdę słucham tego cyklu dla postaci. Autorka stanęła na wysokości zadania i stworzyła wciągającą kontynuację, chociaż do końca nie zrozumiałam końcówki. Zastanawia mnie jakie główna bohaterka dokładnie uzyskała moce, ale nie będę spoilerować. Uwielbiam motyw nieba oraz piekła, który w tym cyklu jest obecny i świetnie przedstawiony.

Reasumując „Ja, anielica” Katarzyny Bereniki Miszczuk to dobrze poprowadzona kontynuacja swojego poprzednika, która trzyma poziom, ale jednocześnie nie przewyższa go. Końcówka była mocna i już nie mogę się doczekać kolejnych tomów, które niebawem mam w planach przesłuchać. Słuchałam 2 tomu w wykonaniu Anny Szawiel i uważam, że lektorka zrobiła dobrą robotę. Warto wspomnieć, że w tym tomie nie ma już piotrusiowania Piotra, które irytowało mnie w 1 tomie. Jeśli jednak sięgnięcie po wznowienie serii, to na pewno nie znajdziecie tam piotrusiowania. 2 tom cyklu anielsko-diabelskiego oceniam na 9/10.