Stowarzyszenie Miłośników Literatury i Placka z Kartoflanych Obierek recenzja

Czytaliście kiedyś powieść epistolarną? Mnie poza „Love, Rosie” żadna nie przychodzi do głowy. Zatem jeśli macie coś godnego polecenia, chętnie skorzystam!

Książki skonstruowane w formie listów wymienianych między bohaterami czyta się niezwykle szybko. Zaglądanie w prywatną korespondencję sprawia, że czytelnik odczuwa większe przywiązanie do postaci, a relacja z powieścią jest bardziej intymna.

Główną bohaterką „Stowarzyszenia Miłośników Literatury i Placka z Kartoflanych Obierek” jest Juliet Ashton, młoda pisarka, która po udanym debiucie szuka inspiracji na nową powieść. Wszystko dzieje się w Londynie, w 1946 roku, tuż po wojnie.

Niespodziewanie młoda kobieta otrzymuje list, z którego dowiaduje się o istnieniu tytułowego Stowarzyszenia. Zaintrygowana zaczyna prowadzić żywą korespondencję z nadawcą listu.

Z biegiem czasu kobieta zaczyna korespondować ze wszystkimi członkami Stowarzyszenia i zawiązuje się między nimi przyjaźń.

Juliet postanawia odwiedzić nowych przyjaciół, którzy przyjmują ją z otwartymi ramionami. Dzięki tym znajomościom kobieta dowiaduje się nie tylko o okolicznościach powstania niezwykłego Stowarzyszenia, ale także o losach mieszkańców Guernsey podczas wojny.

Juliet znajdzie na miejscu nie tylko pomysł na nową książkę, ale także nowych przyjaciół, a może w końcu i miłość?

Bardzo lubię klimat małych angielskich miasteczek i wsi, a także brytyjski humor, a w książce Annie Barrows i Mary Ann Shaffer znajduje się i jedno i drugie.

Ponadto książka pomimo tego, że nie jest obszerna, pełna jest ciekawych i wyrazistych postaci, których po prostu nie da się nie lubić. Charyzmatyczni bohaterowie, to połowa sukcesu.

Choć książka dotyka ciężkich tematów, takich jak wojna, obozy koncentracyjne, śmierć najbliższych, czyta się ją dość lekko, co zapewne jest zasługą formy. Poza tym, ze względu na czas akcji – już po wojnie, napawa ona optymizmem i pokrzepia. Wszystko, co złe bowiem przemija, a wśród przyjaciół wiele można przetrwać.

Niezwykłe piękna to była historia, choć stosunkowo krótka. Co ciekawe została zekranizowana. A film na jej podstawie, o tym samym tytule, możecie odnaleźć na netflixie.
Polecam!