Wzgórze Świątecznych Życzeń recenzja

Sylwia Trojanowska "Wzgórze Świątecznych Życzeń".

Do wigilijnego wieczoru pozostały 4 tygodnie. Przez ten wyjątkowy czas poznajemy całkiem nowe osoby, ale także losy bohaterów z "Wigilijnej Przystani". Powyższa książka nie jest jednak kontynuacją, posiada własną historię. Jednak miło było choć częściowo wrócić do kilku osób. Każda historia ma swojego bohatera, każda jest pełna emocji, nie są one jednak przereklamowane. Przyjemnie było zatopić się we wspomnieniach, przyjemnie śledziło się losy poszczególnych bohaterów, spokojnie mogłam odnaleźć w tym cząstkę siebie i swojego życia.

Pani Konstancja, starsza pani pełna wigoru, łaknąca bliskości i szczęśliwego gwaru, a nie ciszy i spokoju. Oczywiście, wiek zrobił swoje, dlatego Konstancja powinna non stop mieć opiekę. Kobieta dostała jednak o wiele więcej. Dając dach nad głową Patrycji i jej córkom, dostała nową radość życia. Spełniła także dobry uczynek. Patrycja z dziećmi uciekła bowiem nie tylko przed ojcem swoich dzieci, ale także przed ciężką przeszłością, smutkiem i strachem. Dzięki Malwinie i Konstancji mogła w końcu zacząć nowe życie. Lepsze życie. W tym wszystkim miał także swoje miejsce Maciek, doświadczony srogo przez życie mężczyzna, który ujrzał w Patrycji coś więcej, niż tylko ładną twarz.

Ksawery z córką Polą uczą się funkcjonować bez Jolanty. Nie jest to proste, ale dają sobie radę. Spełniają swoje marzenia, pomagają biedniejszym i potrzebującym. Obdarowują się wzajemnie miłością i szczęściem. Jednak w głębi duszy mają nadzieję, że ich rodzina znowu będzie w komplecie, a to, co zostało zniszczone, uda się posklejać. Czy istnieje lepszy moment na wyjaśnienie nieporozumień niż świąteczny czas? W święta wszystko jest magiczne i wszystko jest możliwe. Trzeba tylko wierzyć...

Domicela i Barbara - siostrzany konflikt, brak zrozumienia, przeszłość i przyszłość. Jak wiele by się zmieniło w relacji kobiet, gdyby już dawno szczerze ze sobą porozmawiały, przedstawiłyby swoje uczucia. Barbara nie została by ze wszystkim sama. Natomiast Domicela... może miała by więcej serca dla innych?

Fryderyk... samotny mężczyzna, który stracił miłość swojego życia, tym samym sens i chęć własnego istnienia. Poznając jego historię, nie szło nie uronić łez. Serce ściskał jakiś głaz, a myśli krążyły wokół tragicznej historii, niesprawiedliwego losu.

"Wzgórze Świątecznych Życzeń" to ciepła, spokojna opowieść, poruszająca pewne struny w sercu, idealna na relaks przedświąteczny pod ciepłym kocem. Chociaż na chwilę można zapomnieć o własnych problemach...

Mimo, iż "Wigilijna przystań" także mi się podobała, osobiście śmiało mogę napisać, że "Wzgórze Świątecznych Życzeń" jest powieścią bardziej realną i zrobiła na mnie większe wrażenie.

Polecam.