Prowincja grzechu recenzja

Jak lubię “pieprzne” historie, lubię darki, tak do tej pozycji podchodziłam z lekką rezerwą, a jednocześnie z wielkim zaciekawieniem. Cały czas starałam się myśleć w kategoriach fikcji literackiej, ale wyobraźnia robiła swoje, bo po pierwsze główny bohater to ksiądz, co już jest kontrowersją samą w sobie. A po drugie akcja dzieje się w okolicach, które znam i w których bywam.
Mieszkam w bliskiej odległości od Piwnicznej i kilka razy w roku robimy sobie tam wycieczki. Jako dziecko byłam w Piwnicznej, Nawojowej i Rytrze na koloniach. Na narty jeździmy do Krynicy, czy Wierchomli. Są o nich wzmianki w fabule.
Inaczej się czyta kiedy kojarzysz miejsca, bo wyobraźnia pracuje wtedy dwa razy bardziej.
Uwierzcie mi teraz spacerując po Parku Zdrojowym, czy Placu Jana Pawła II w Piwnicznej, chyba już zawsze będę miała przed oczami bohaterów książki i wypatrywała czy z którejś strony nie nadjeżdża Bentley.
Wiem autorko ostrzegałaś…..

“Prowincja grzechu” zaczyna się od razu mocnym wątkiem erotycznym i w takich okolicznościach poznajemy naszego głównego bohatera, nowego proboszcza, księdza Javiera Arevalo. To Hiszpan polskiego pochodzenia, nie muszę dodawać, że piekielnie przystojny. Jakie on miał gadane, jak potrafił omamić słowami te swoje parafianki. Wiemy o pięciu, Sandra, Maria, Łucja, Weronika i Izabela. Ich losy są ze sobą ściśle powiązane. A “solidarność jajników” po prostu genialna, przez to co zrobiły na koniec.

Nie spodziewałam się zupełnie tego, że poza wątkiem erotycznym, dostaniemy także świetnie rozwinięty wątek kryminalny. I to on sprawia, że fabuła wciąga, może nie od pierwszego, ale od drugiego rozdziału i trzyma w napięciu do samego końca. To niebezpieczna, bardzo grzeszna, trzymająca w napięciu historia, pełna intryg i tajemnic. Zakończenie daje małą furtkę na kontynuację…
To moje pierwsze spotkanie z twórczością @mmsuchar_autorka i naprawdę bardzo udane. Na pewno sięgnę po wcześniejsze tytuły autorki. Gratuluję premiery i polecam bardzo grzesznice i grzesznicy.