Prowincja grzechu recenzja

Do Piwnicznej, małej miejscowości w Beskidach, przyjeżdża nowy proboszcz Javier. Okazuje się on bardzo seksownym hiszpanem o polskich korzeniach. Szybko wszystkie kobiety w parafii stają się zauroczone nowym duszpasterzem, a on sam bardzo luźno podchodzi do ślubów celibatu. Szczególną więź połączy go z pięcioma mieszkaniami Piwnicznej.

Kiedy sięgałam po “Prowincję grzechu” to wiedziałam, że temat ten wraz z dobrym pomysłem można zrobić całkiem ciekawie lub szybko go spieprzyć. I nie ukrywam, miałam zagwozdkę, co z tego będzie. A wyszło … tak sobie. Spowodowane było to przede wszystkim przez postacie kobiece, które wykreowane zostały na dość płytkie osoby. A jedynymi zajęciami przez nich robionymi było narzekanie i obgadywanie innych. Dodatkowo strasznie rzucało się mi w oczy, że w na całe miasto nie było szczęśliwego i udanego związku, przez co sfrustrowane kobiety musiały przychodzić na mszę i patrzeć na księdza. A chyba w 10 tysięcznej miejscowości musiała się trafić, chociażby jedna szczęśliwa para.

Po skończeniu czytania tego erotyku musiałam wrażenie, że gdyby autorka poprowadziła trochę inaczej większą część wątków, to wyszłoby z tego coś całkiem dobrego. I nie mówię tu tylko o romansie (choć pomysł na niego z trochę mniejszą ilością osób też wyszedł całkiem dobrze), bo ciemne sprawki wszystkich osób w dobrym połączeniu dałyby całkiem ciekawy kryminał lub thriller. Natomiast prawie cała książka skupia się na napalonych babach z małej mieściny i praktycznie to koniec. Sam styl autorki jest całkiem w porządku, przez co czyta się wszystko dość szybko. Poza tym nie ma jakiegoś wyszukanego lub wręcz prostackiego słownictwa.

“Prowincja grzechu” okazała się dla mnie trochę ciężkostrawna. I nie było to spowodowane uprzedzeniami, tylko kreacjami bohaterek. Bo tą historię według mnie dało się pokazać lepiej i ciekawiej. Dlatego też książka ta otrzymuje ode mnie 3/10. Czy ją polecam? Jeśli zależy wam tylko na scenach erotycznych to jak najbardziej, ale gdy szukacie czegoś głębszego to po prostu sięgnijcie po inną pozycję.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Editio Red!