Wymazani z pamięci recenzja

Szesnaścioro dzieci porwanych przed laty nagle odnajduje się w Gdańsku. Cała grupa zgodnie utrzymuje, że nie pamięta co się z nimi działo. Zaczyna się również dziwnie zachowywać.
.
Temat porwań dzieci na jakim została oparta fabuła jest z góry dość ciężki. Autor przedstawił różne sytuacje i zachowania jakie ludzie wykazują w obliczu porwania, ale również szczęśliwego zakończenia. Odnalezienie po wielu latach ukochanego dziecka może wcale nie być takie piękne i przepełnione tylko pozytywnymi emocjami. Często stracone lata stanowią pewną barierę i mimo łączących więzi musi minąć trochę czasu by powrócić do względnej normalności.
Poruszony jest również problem znieczulicy i nie zdawania sobie sprawy z tego, że porwania to powszechny problem i może dotknąć każdego rodzica. Dzieci są bardzo ufne i to od dorosłych zależy jak zostaną wychowane i ukierunkowane na kontakt z obcymi. Porywacze mają swoje sposoby by wzbudzić zainteresowanie. Chwila nieuwagi opiekuna i może dojść do tragedii. Potem zostaje tylko ból, strach i pytania dlaczego. I tutaj nastąpił moment mojej frustracji, konkretna scena, a bardziej zachowanie niektórych bohaterów w wyniku pewnego wydarzenia bardzo mnie zdenerwowało. Miałam ochotę wrzeszczeć: Ludzie obudźcie się, przejrzyjcie na oczy!
.
Tyle o fabule. Co do stylu Autora to jest on bardzo czytelny, konkretny, nie zawiera ozdobników. Mimo tego, że lubię barwne, złożone opisy to tutaj, ze względu na treść fabuły, byłyby wręcz nie na miejscu. Atmosfera w książce jest nasycona taką dziwną niepewnością, niedopowiedzeniami. Autor cały czas zwodzi czytelnika. Zakończenie natomiast zaskakuje. Przyznam, że ja celowałam w coś zupełnie innego. Mam jednak lekki niedosyt. Czegoś mi ostatecznie zabrakło. Sam moment wyjaśnienia sprawy wydarzył się zbyt gwałtownie. Po tym jak napięcie cały czas wzrastało oczekiwałam raczej czegoś bardziej spektakularnego. Takie moje małe ale, biorąc jednak pod uwagę całość to trzeba przyznać, że test to bardzo dobra powieść. Polecam!