Stroiciel recenzja

Birma, a obecnie Mjanma, to kraj graniczący między innymi z Chinami, Indiami i Laosem. Dla większości Europejczyków to nieznany egzotyczny teren na drugim końcu świata. Daniel Mason wyciąga do czytelnika rękę i zaprasza na podróż w czasie i przestrzeni, do XIX w., kiedy ten kraj pozostawał pod panowaniem "cywilizowanych" (?) Brytyjczyków.

Główny bohater, spokojny i szlachetny Edgar Drake, znany stroiciel fortepianów, dostaje propozycję od wojska, w zasadzie nie do odrzucenia - ma nastroić fortepian Érarda, który zażyczył sobie posiadać w środku dżungli major Anthony J. Carroll, postać wręcz owiana legendą. Każdy o nim słyszał, tudzież o jego dziwactwach, ale trzeba przyznać, że z "dzikusami" potrafi dobrze się dogadać. Edgar porzuca więc stateczne życie z ukochaną w Londynie i wyrusza w nieznane.

Autor decyduje się na ciekawe zabiegi, które na pewno zapamiętam. Np. czasem podczas dialogu rezygnuje z oddzielania wypowiedzi myślnikami, zamiast tego pisane są ciągłym tekstem. Możemy się tylko domyślać, kto wypowiada dane słowa, rozmowę czyta się w ten sposób szybciej i ma się wrażenie, że to bardziej relacjonowanie z pamięci albo próba odzwierciedlenia gwarnej sytuacji. Także ciekawe były sceny, w których czas jakby się zatrzymywał - czytelnik przygląda się wtedy jednemu elementowi i analizuje go na wielu płaszczyznach.

To powieść spokojna, wymagająca od czytelnika uwagi i poświęcenia wielu godzin, bo (przynajmniej ja tak miałam) trzeba ją sobie dawkować, żeby docenić kunszt. Czuję, że ta powieść była ważna i potrzebna, ale jednak dla mnie trudna i trochę męcząca. Cenna będzie znajomość innych dzieł literatury, do których autor się odnosi, choćby "Jądra Ciemności" Josepha Conrada, które przywołane jest w opisie z okładki. Na pewno taki świadomy czytelnik odczyta dużo powiązań zarówno w treści, jak i w formie powieści. Jeśli ktoś orientuje się w sytuacji historyczno-geograficznej tamtego okresu albo po prostu pasjonuje go ten region świata, tym większą gratką będzie dla niego lektura.