Stan wyjątkowy recenzja

Nadkomisarz Paweł Danilewski prowadzi śledztwo dotyczące śmierci, w którą zamieszany jest jeden z kościelnych hierarchów, od początku mierząc się z naciskami politycznymi i próbami ukrycia niewygodnych wątków obyczajowych.
Tymczasem Polska, rządzona przez Partię Sprawiedliwości, staje się głównym ogniskiem kolejnej, wyjątkowo groźnej fali epidemii SARS-CoV-2. Rosyjskie służby, od lat doskonalące techniki wojny informacyjnej, bezwzględnie wykorzystują słabość RP.
W dobie stanu wyjątkowego krzyżują się losy ludzi stojących po różnych stronach i wyznających odmienne wartości, ale gotowych poświęcić dla nich życie.
Niepokojąco realistyczna powieść Marcina Ogdowskiego z mocnym i zaskakującym finałem.

Z polityką mi niestety nie po drodze. A może powinnam powiedzieć, że to dobrze. Ale nie oszukujmy się. Dzisiejsze media są nią tak przesiąknięte, że gdzie nie przełączymy tam się ona pojawia. Może jedynie poza National Geographic. Taki żarcik sytuacyjny.
Książkę otrzymałam od samego autora i powiem szczerze, że opis mnie zaciekawił. Umiejscowienie czasów rzeczywistych pod zmienionymi nazwami i zawarcie tego w fabule. Dość ciekawe połączenie, ale czy na pewno udane?
Zacznę od początku, bo taka kolej rzeczy. Akcja książki dzieje się w czasie pandemii koronawirusa, kiedy to jeden z kościelnych hierarchów zamieszany zostaje w śmierć młodego człowieka. Szczerze, trochę zraziło mnie to wplatanie epidemii w powieść. Przecież codziennie się o tym słyszy w telewizji, radiu czy nawet internet tym przesiąka. Dodatkowo postawa nadkomisarza względem szczepień i samo wyrażanie się o tej „chorobie” trochę zaczęło mnie denerwować. Miałam chęć odłożyć tą książkę, jednak przełamałam źle emocje i poleciałam dalej.
Autor bardzo dobrze kieruję cała akcja. Mimo, że niektóre opisy i przemyślenia bym usunęła, tak reszta jest całkowicie na plus. Podsyła nam jakieś wskazówki, bawi się nami, aby na końcu pokazać nam, że nie wszystko jest takie jak się wydaje.
Nie mogę powiedzieć, że książka była bardzo dobra czy wybitna, bo bym Was okłamała. Gdyby nie sterta informacji ściągnięta rodem z kanałów informacyjnych, powtarzanie tego co już nie raz słyszeliśmy, to fabuła naprawdę ma ogromny potencjał. Ogromnym plusem jest pióro autora. Mimo, że książka jest dość obszerna to nie jest napisana ciężkim językiem. Dzięki temu czyta się ją w miarę szybko.
Zapraszam jednak każdego do wyrobienia sobie własnego zdania.
A przede mną jeszcze jedna pozycja autora. Mam nadzieję, że będzie lepsza niż ta.