Perfekcyjna żona recenzja

Trzeba przyznać, że powieść jest nietuzinkowa, jedyna w swoim rodzaju.
Na początku czułam zawód, że będę miała do czynienia z czymś tak dla mnie abstrakcyjnym jak robotyka, na całe szczęście autor nie przesadził z tematem.

Delaney dzięki swoim osobistym doświadczeniom, zbliżył nas do autystycznych dzieci. Terapii na różne sposoby, leczenia które w rezultacie nigdy nie rozwiąże „problemu”.
Autor opisuje trud z jakim borykają się na co dzień rodzice dzieci z takim zaburzeniem i nie czułam, nic innego, jak podziw i współczucie.

IDEALNA ŻONA wywoła w Twoim umyśle chaos. Przede wszystkim- czy wskrzesiłbyś kogoś w ten sposób, kogo kochasz?
Mieszane uczucia bohaterów, które ewoluują od zazdrości przez nienawiść, w końcu przez zrozumienie.
Powieść zarysuje nam w naszych wyobraźniach kształt miłości, czym jest na początku, a czym staje się przez zaborczość.

Historia jest opisywana przez obiektywnego narratora, który daje nam obraz z przed zaginięcia Abbie, jak i teraźniejszości.
Fabuła lekko zaskakuje, ale w końcu łatwo dojść do konkluzji, że dla kogoś ogarniętego obsesją, nie ma zakończenia, jeśli samemu się nie postawiło ostatniej kropki.