Upiór Południa recenzja

 Kilka lat zabierałem się za cykl „Upiór Południa” Kossakowskiej. Te okładki z czachami, jacyś żołnierze w tle – myślałem, musi to dobre być, przecież anielski cykl o Daimonie Freyu był bardzo dobry (jak go zapamiętałem sprzed lat). Nie udało się jednak, zostało do przeczytania na świętego Dygdy. Aż tu nagle! Proszę, taki prezent od Fabryki Słów.
 
 WYDANIE jest kapitalne! Pierwszy raz od dawna wydawnictwo nie wydrukowało stron zapełnionych w 50%, gdzie reszta to marginesy, ale zakładam, że jest to spowodowane koniecznością upchania 4 książek, które choć objętościowo niewielkie, to jednak stanowiły odrębne byty czytelnicze. Nie mam wiedzy czy w oryginale też był ten „prolog” i „epilog” spinający opowiadania jako wydanie, ale jeśli nie – to bardzo dobry pomysł. Trochę przeszkadza wciśnięta na siłę sznurkowa zakładka (bardziej przeszkadza niż pomaga), ale całość okraszona piękną okładką wygląda wprost wspaniale. Nie bez znaczenia – najlepsze na świecie ilustracje Dominika Brońka, którego niestety próżno szukać w wielu dzisiejszych wydaniach z FS. Bardzo dobre, rzecz by można – dzieło sztuki! Dla takich smaczków kupowało się kiedyś książki z FS :)
 
 OPOWIADANIA są bardzo dobre. Czuć lekki styl autorki, która tworzy historie bez niepotrzebnych wulgaryzmów (w zbyt dużej ilości), nie na siłę. Wszystko trzyma się kręgosłupa historii okraszone doskonale skreślonymi „przemyśleniami” bohaterów. Napięcie jakie buduje Autorka w poszczególnych opowiadaniach sprawia, że od książki wprost nie można się oderwać! Nie będę rozkładał na czynniki pierwsze poszczególnych opowiadań, powiem tylko, że najbardziej przypadły mi do gustu dwa opowiadania: „Czerń”, gdzie czuć było duszący skwar Afryki (i to zakończenie!) i „Burzowe kocię”, które choć do złudzenia przypominało pisany przez małżonka Pana Lodowego Ogrodu (klimatem i pewnymi rozwiązaniami) skręciło w stronę dość oryginalnej wariacji Alicji w Krainie Czarów. Pozostałe dwa: „Pamięć Umarłych” i „Czas mgieł” nie ustępowały jakością, szczególnie Pamięć Umarłych przywoływała klimaty dzikiego zachodu. Trzeba przyznać, że Pani Maja ma talent do odtwarzania „rzeczywistości” powstałej w jej wyobraźni.

Podsumowując, odgrzebana z odmętów zapomnienia, stara dobra fantastyka w pięknym wydaniu, do polecenia!