Stary człowiek i morze recenzja

Osobiście uwielbiam tę króciutką historię. Ucieszyłam się, że wyszło nowe wydanie z nowym tłumaczeniem i to w twardej oprawie. To prawdziwy Hemingway, który był po prostu mistrzem, więc zasługuje na to, aby go wznawiać. Wiele jego powieści ma pewne problemy, które niekoniecznie są kompatybilne ze współczesnym odbiorcą. Ot, taki przykład: mordowanie zwierząt dla przyjemności. Nasz Ernest był zapalonym mordercą zwierząt i to jest fakt biograficzny. W jego powieściach to wybrzmiewa. Stary człowiek i morze również ma w sobie motyw polowania, lecz w tym wypadku jest ono kwestią przetrwania, no bo przecież stary Santiago nie jest zamożnym myśliwym, lecz elementem świata przyrody, nieodłączną częścią morza. Zabierzesz go do miasta, to skrzela mu wyschną no i będzie klops.

Ta powieść to psychoanaliza człowieka walczącego o własne istnienie. Morze jest metaforą życia. Ryba jest metaforą ambicji. Jej finalny szkielet jest metaforą porażki, która była czymś nieuniknionym. Wszyscy skończymy jako szkielety, łowca czy ofiara. Oto tragizm egzystencji w bardzo prostym przekazie. Uwielbiam to, jak Hemingway i jego nowa tłumaczka, pani Gucio, unikają jakiejś frymuśnej górnolotności. Jak bardzo oni chcą być blisko tej kubańskiej wiochy i tego złachanego Santiago na każdym możliwym poziomie. Cóż za literatura!

Słyszałam wielokrotnie, że swą powieść Hemingway pisał z myślą o młodzieży. Nie wiem, czy tak było w istocie, co nie zmienia faktu, że się z takim przypuszczeniem zgadzam. To bodaj najlepsza lektura szkolna, która jest łatwa w czytaniu i pobudza do tworzenia interpretacji. Pisarz ewidentnie nie chciał przeciążać czytelnika, a jednocześnie udało mu się znaleźć pewien złoty środek artystycznego przekazu. I nie potrzebował do tego siedmiuset stron. Ech, są autorzy, którzy mają całe hangary wypełnione tytułami, lecz żaden z nich nie zbliżył się nawet o milimetr do tego, co reprezentuje Stary człowiek i morze. Polecam. Pozycja obowiązkowa.

Co by podsumować:
Stary człowiek i morze nic a nic się nie zestarzał, a w nowym tłumaczeniu jest świeży jak bryza o poranku. Czy muszę mówić coś więcej?