Free Lunch. Darmowy obiad recenzja

Opowiedziano mi historię pełną uczuć, których nie chciałabym poznać. Historię, która wydarzyła się naprawdę, co sprawia, że jest jeszcze straszniejsza. Z każdego jej fragmentu, najmniejszego nawet skrawka, wyziera głód. Echem niesie się dookoła głośne burczenie w brzuchu. W klatce piersiowej rozbrzmiewa dziwny stukot serca, jakby było puste w środku, jakby nikt go nie wypełnił.

Opowieść, brzuch i serce należą do jednej osoby. Do chłopca, który wstydem, bólem i łzami płaci za błędy, których nie popełnił. Rzeczywistość wyminęła się gdzieś po drodze ze sprawiedliwością. Być może nadejdzie jeszcze moment, w którym dojdzie do ich spotkania. Jednak na pewno nie w trakcie kilkunastu pierwszych lat życia chłopca.

Jak wielką burzę można rozpętać, pytając o pozwolenie na przystąpienie do szkolnej drużyny futbolowej? Tornado o jakiej mocy zatrzęsie kuchnią, kiedy babcia, kierowana miłością i troską, przywiezie swej rodzinie podarki? Czy wyjście z młodszym bratem na lody może zakwitnąć fioletem siniaków na ciele?

Chciałabym zapytać – dlaczego? Skąd to okrucieństwo? Jednak boję się usłyszeć odpowiedź. Pewnie i tak bym jej nie zrozumiała. Po prostu nie potrafię. W moim mózgu nie ma obszaru, który posiadałby umiejętność pojmowania zachowania, w którym nie ma krzty człowieczeństwa.

Ta historia, to kilka lat z dzieciństwa autora. Człowieka, który po latach wyzbył się, choć nie całkowicie, wstydu, jakim został naznaczony. Zwyciężył z uprzedzeniami. Niepohamowaną złość i furię starał się zaleczyć miłością, empatią i zrozumieniem – czy mu się udało?

Ta drobna książka daje się pochłonąć w mgnieniu oka. Niemalże jak najlepszy z możliwych deserów. W poszczególnych rozdziałach serwuje nam całą gamę emocji przyprawionych realizmem. Jak na tacy widzimy zderzenie dziecięcego, niewinnego świata, przepełnionego sprzecznymi i prawdziwymi uczuciami z brutalną rzeczywistością. Rzeczywistością przepełnioną wielorakim głodem. Zarówno tym fizycznym, jak i tym uczuciowym. Łaknienie pokarmu, bezpieczeństwa i miłości są tu na pierwszych miejscach w karcie dań.

Proszę się częstować.