Wstyd recenzja

Wstyd to uczucie, które rujnuje nam życie i często doprowadzał do rozlicznych dramatów. To coś, co odsuwa nas od najbliższych i sprawia, że zamykamy się w sobie, komplikując dobre stosunki międzyludzkie, doprowadzając, niejednokrotnie, do kłamstwa.

Podczas czytania zastanawiałam się, jaki związek ma tytuł książki z treścią. Oczywiście ma, ale doszłam do tego dopiero po przeczytaniu wielu stron. Początkowo nie jest to takie oczywiste.

Książka wielowątkowa o tragicznych zdarzeniach, jakie w ciągu dziewięciu lat, dotknęły, rodzinę Julii Karlińskiej, znanej jako Karla. Była policjantka, po śmiertelnym wypadku męża, podjęła pracę w prywatnej szkole medycznej, jako nauczycielka historii. Pewnego dnia zostaje zamordowany nauczyciel matematyki, a jej syn Janek nie wraca z imprezy do domu. Wiele wskazuje na to, że chłopak może być mordercą. Sprawę komplikuje odnalezienie zwłok chłopaka na dole klifu. Matka, chcąc poznać prawdę, na własną rękę szuka mordercy. Prawda, do jakiej dociera, jest przerażająca i jednocześnie zaskakująca.

Akcja jest tak poprowadzona, że bez trudu można wskazać mordercę, ale to mylny trop i po chwili inny podejrzany jest już pewniakiem z wiarygodnym motywem. Trudno powiedzieć ilu bohaterów wsadziłam do więzienia za niewinność. Pan Robert bardzo wcześnie podsuwał małe sugestie czy raczej wskazówki, którymi należało się kierować, ale ja je bagatelizowałam, dlatego przez cały czas byłam daleko od odkrycia właściwego mordercy. Muszę przyznać, że dałam się zwieść tak dobrze napisanej fabule.

Robert Małecki powoli odkrywa fakty wprowadzając mętlik w głowie u czytelnika. Napięcie rośnie, nerwy są już napięte do granic możliwości, a tu pojawia się nowy bohater i ciągnie za sobą nowe rozwiązanie zagadki. Trudno powiedzieć, komu ufać i kogo się bać. Częste zwroty akcji i huśtawka nastrojów, towarzyszyła mi, praktycznie, przez cały czas, podczas czytania. Wszystko to stanowi plątaninę prawd i półprawd.

Bohaterowie dobrze wykreowani, a ich portrety psychologiczne wiarygodne. Z Karlą, bez problemu przyszło mi się utożsamić. Współodczuwałam z nią żałobę po śmierci syna i odsuwałam dowody winy od brata bliźniaka. Relacje pomiędzy matką a nastolatkiem były prawdziwe. Nie odczuwałam w nich sztuczności czy prób upiększania na potrzeby powieści. Miłość, dystans i odpowiedzialność. Wszystko to pod dachem jednego domu.

"Wstyd" to kawał dobrego kryminału z dobrze poprowadzonym wątkiem obyczajowym. Świetne dialogi i fabuła. Zachęcam wszystkich do przeczytania tej lektury.