Amandine. Pragnienie miłości recenzja

Czy myślicie, że miłość po okropnie toksycznym związku jest możliwa? Po związku, który potrafi tak zniszczyć, że człowiek zmieni o sobie zdanie nawet o 180 stopni? Zdarzyło Wam się poznać kogoś tak toksycznego?
Toksyczni ludzie są wszędzie. Myślę, że każdy z nas chociaż jedną taką osobę spotkał. Sama miałam sposobność kogoś takiego znać, przez jakiś czas był to dla mnie ktoś ważny. Na szczęście przejrzałam na oczy, niestety zajęło mi to 7 lat, ale lepiej późno niż wcale. Jednakże do tego co przeżyła tytułowa Amandine, mnie było bardzo daleko.
To co przeczytałam w tej książce było wspaniałą historią. Pełną emocji, wzlotów i upadków, momentami szczęśliwą, ale też pełną bólu i cierpienia. Jeśli myślicie, że to kolejna słodziutka opowieść, pełna zwrotów akcji i wulgarnych scen erotycznych to całkowicie się mylicie. To zupełnie coś innego. Autorka ukazuje nam m.in. walkę człowieka po przejściach - walkę z samym sobą, budowanie zaufania na nowo, próby zmiany myślenia i wiele innych rzeczy, które dla niektórych są bardzo ciężkie i wymagają czasu. Od samego początku książka tak wciąga, że nie chce się jej odkładać dopóki nie dojdzie się do końca. Świetni bohaterowie, których nie da się nie lubić. Narracja prowadzona ze strony głównej bohaterki i głównego bohatera pozwala wczuć się w ich emocje, przez co historia jest jeszcze bardziej interesująca. Teraźniejsze wydarzenia przeplatają się z historią Amandine z przeszłości, przez co powolutku poznajemy całą prawdę o dziewczynie, która jest szokująca i wstrząsająca. Już sam prolog przykuł moją uwagę oraz rozbudził zainteresowanie.
Ta książka skradła moje serce, jest wspaniała. Jeśli to jest debiut autorki - to ja chce czytać takie debiuty codziennie. Mam nadzieję, że kolejne książki również będą świetnie i z niecierpliwością czekam aż się pojawią.
Za egzemplarz bardzo dziękuję wydawnictwu Waspos. Okładka jest piękna :)

Życie Amandine dalekie było od ideału - ciężkie dzieciństwo, brak pomocy bliskich, potem chwilowa radość w małżeństwie i znów pod górkę. W końcu dziewczyna postanawia uciec. Wyczerpana mdleje na drodze. Znajduję ją Evan i postanawia jej pomóc. Ale tego co później od niej usłyszy, w życiu się nie spodziewał. Dlaczego te informacje wywołają w nim aż tyle emocji? Czy dziewczyna będzie w stanie zaufać i przyjąć oferowaną jej pomoc?