Achaja. Tom 1 recenzja

Ostatnio przeczytałam jakieś mniej więcej tak brzmiące zdanie : Jest to książka, którą się czyta do rana i żałuje się, że się skończyła.' Myślę, że to zdanie, jeśli nie było przy tej książce, to i tak jak najbardziej można jej przypisać. Tak, mowa o wspaniałej 'Achai' Ziemiańskiego.
Od razu ostrzegam, że jest to dość... brutalna lektura, nie dla zbyt delikatnych... Chociąż pod koniec się troszkę wzruszyłam, i to nie przez brutalność. ;)

Tytułowa księżniczka Achaja mieszka że swoim ojcem, królem Archentarem, i macochą Asiją w zamku. Asija nienawidzi dziewczyny, upokarza ją i poniża na każdym kroku, chce się jej pozbyć. Gdy przychodzi czas na nabór do wojska, macochą podstępem wysyła tam Achaję, z nadzieją na jej śmierć. Czy księżniczka sobie poradzi?

W tym samym czasie do jednej ze wsi królestwa Troy przyjechał rycerz. Błędny rycerz. Zakonny skryba Zaan, dostrzegł go i śledził jego poczynania, i od tamtej pory podróżują, kradną i spiskują razem. Któregoś dnia Zaan wpadł na pomysl. Pomysł, który nie mógł liczyć na powodzenie. Sirius, rycerz, razem ze świątynnym skrybą zmierzali do Króla Oriona. Po co? Czy ich plan się powiedzie?

A tymczasem czarownik Meredith otrzymuje rozkaz od samego Boga. Wykonanie go jest równe z samobójstwem, a jednak podejmuje się go. Czy słusznie? Zdradzę tylko, że przeżyje, ale za jaką cenę...
Akcja rozgrywa się w jednym z królestw - w Troy.Wszystko dość szybko się toczy, nie przeciąga, opisy i, niekiedy, monologii sa ciekawe, nie zanudzają.

Okładka jest jednym z wielu atutów książki. Przedstawia tytułową Achaję z bronią w stroju wojskowym. I w sumie tyle, jeśli mowa o okładce... Gdy rozpoczyna się książkę, można by pomyśleć, że dziewczyna nie nadaje się do wojska, a okładka przedstawia kogoś innego... Na początku postać dziewczyny nie przypadła mi do gustu, była zbyt delikatna na wojsko i chciałam już odłożyć lekturę. To byłby wielki błąd- książka jest świetna!

Lektura jest na prawdę godna polecenia, warta przeczytania. Po tej lekturze moje uprzedzenie do polskich autorów (tak, wiem- głupie) odeszło.. w niepamięć. "Achaja" jest na prawdę dobra, niedługo biorę się za kontynuację, która am nadzieję, że będzie równie dobra, bo lepsza już być nie może! ;)