Rewolucyjny geniusz roślin recenzja

Róża, stokrotka, baobab, marchew i inne glony. Gigantyczne bogactwo przedziwnych technik, pomysłów, konstrukcji i trików. Dlaczego mimo ich wszechobecności tak mało o nich wiemy? Jak to się dzieje, że co roku z tej zieleni wyłaniają się nowe gatunki? Dlaczego uważamy rośliny za organizmy głupsze i prostsze? I czego od nich mogą nauczyć się projektanci kosmicznych sond?

Nie wiem, czemu tak długo mi zeszło czytanie tej książki – to krótka pozycja na sto stron z haczykiem. Może mnie nieco odrzucił ten nazbyt entuzjastyczny ton, który wzmógł we mnie sceptyzm? Bo jak zareagować inaczej na te rewelacje, jeżeli nie nieufnością? No ale to nie ja tu jestem dyrektorem Międzynarodowego Laboratorium Neurobiologii Roślin, więc wracam do lektury i z bardziej otwartą głową do info o celowej ruchliwości zieleniny. I ta lektura urosła we mnie. Mancuso to entuzjasta, który wiele wie, ale od konkretnych informacji ważniejsze są dla niego idee: zmiana optyki, zastanowienie się, czy coś bez mózgu może być inteligentne i jeżeli tak, to czym właściwie jest inteligencja, i wsłuchanie się w świat, który zdominował planetę zupełnie inaczej niż my. Co nie znaczy, że konkretne przykłady reakcji czy budowy roślin (jak przyzwyczająca się mimoza, szczelnie zamknięta szyszka, wkręcająca się w ziemię iglica, dźwigająca dzieciaczki Wiktoria…) się przez książkę nie przewijają, no bo jednak żeby się czymś inspirować, to trzeba to najpierw poznać.

Mancuso to optymista ciekawy nowych rozwiązań, który dostrzega ciężar dręczących ludzkość wyzwań, ale nie pozwala, by zasłaniały mu przyszłość. Czy to tygodnie bezowocnego łamania głowy nad eksperymentem, czy płonący w samolocie komputer pożerający dane z jego doświadczenia, czy kłody rzucane pod nogi przy szukaniu chętnych do produkcji tratwoszklarni, uczony nie traci humoru czy optymizmu (a przynajmniej w takim tonie te wydarzenia przywołać z perspektywy czasu). W końcu czy też spokojna cierpliwość i otwartość na nowe rozwiązania nie jest jedną z mądrości traw?

[Recenzja została po raz pierwszy (11.03.2020) zamieszczona na LubimyCzytać pod pseudonimem Kazik]