The Inugami Curse recenzja

To, że klan Inugami to banda serdecznie nienawidzących się nawzajem palantów, nie jest żadną nowością. Równie dobrze znanym w okolicy faktem jest ich źle skrywane wyczekiwanie, aż trzymający majątek wredny nestor rodu w końcu się przekręci. Świeży jest za to warunek, by testament odczytać dopiero wtedy, gdy wnuki stawią się w komplecie - a pechowo ten najstarszy siedzi na wojnie. Za to już całkowitą sensacją - to, że ginie adwokat rodziny, błagający detektywa Kindaichiego o pomoc w zapobiegnięciu serii morderstw.

Chryste, co za pogmatwana rodzina pełna zbiegów (nie tylko) okoliczności: ta książka jest idealna dla ludzi, którzy szczerze lubią telenowele, ale uważają, że przydałoby się w nich więcej brutalnych morderstw. "Poślub ukochaną osobę i po prostu się kochajcie jak normalni ludzie, albo pociągnij 5 kart", Inugami ciągną kart 15 w pół sekundy po usłyszeniu polecenia (jakkolwiek praprzyczyną tragedii w książce jest to, że społeczeństwo japońskie nie było gotowe na szczęśliwe polizwiązki i wyrozumiałość dla niezaspokojonych seksualnie mężatek, o co narrator oskarża m.in. niewielkie rozpowszechnienie "Kochanka lady Chatterley" wśród rodaków, co uważam za zabawny wtręt). Zagadka w książce bazuje przede wszystkim na (ukrytych) powiązaniach rodzinnych i stykaniu miejsca z czasem, fizyczne poszlaki pełnią zdecydowanie trzecioplanową rolę. Tak, dużo zagwozdek opiera się tu na zbiegach okoliczności, ale są wiarygodne i nie pełnią roli deus ex machiny - to raczej kwestia tego, że każdy ma własne motywy, robi swoje bez patrzenia na innych i przypadkiem miesza cudze szyki.

Osoby, które czytały wcześniej "The Honjin Murders", może zdziwić ten nagły przeskok w klimacie i nacisk na zupełnie inne aspekty. Cóż, jak się okazuje, chronologia tomów wydanych przez Pushkin Press nie styka z chronologią faktyczną - będące u nich drugim tomem "The Inugami Curse" w rzeczywistości jest dziesiątą pozycją w cyklu (drugie jest "Death on Gokumon Island", u Pushkina będące czwarte). Nie jest to wielkie problem, bo te osobne historie można czytać w dowolnej kolejności ryzykując niewielkie spoilery przy nawiązaniach do wcześniejszych tytułów.

No i coś dla fanów japońskiej popkultury: w 1976 na podstawie książki wyszedł film ("The Inugami Family"), który obecnie ma status kultowy - w wielu tytułach można znaleźć do niego nawiązania, czy samych kadrów, czy motywów fabularnych (pozdrawiam serdecznie z tego miejsca fanów Ace Attorney). Sceną, którą wszyscy kojarzą z tym filmem (i znajduje się zresztą na plakacie), jest pokazanie zwłok jednej z ofiar, która została wrzucona do płytkiego (w książce zamarzniętego) jeziora do góry nogami. Jeżeli widzicie coś takiego w oglądanym właśnie animu - to prawdopodobnie to jest stąd.

Starczy tych dygresji, do brzegu: końcem końców, bardzo podobał mi się morderca, zamieszanie w bogatej toksycznej rodzinie to coś, co generalnie mnie zajmuje, i cała ta familijna tragedia pełna nieszczęść i klątw ma swój urok. Dla fanów kryminałów z mocnym skupieniem na relacjach rodzinnych, gotowych na to, że rozpiska z postaciami jeszcze bardziej się zagmatwa.