Wrzask recenzja

Cześć. Przychodzę do Was dzisiaj z recenzją książki Izabeli Janiszewskiej "Wrzask"

Bardzo długo leżała na półce i czekała na swoją kolej, krzycząc: "No przeczytasz mnie wreszcie?!". posłuchałam tego "wrzasku" i w końcu się za nią zabrałam i nie żałuje.

Książka opisuje poczynania dwójki bohaterów: niezależnej dziennikarki Larysy Luboń i policjanta Brunona Wilczyńskiego. Oboje są "dziwni" na swój własny sposób. Każde z nich doznało w życiu ogromnej tragedii, dzięki której przybrali swoją skorupę niezależności, antypatyczności. W pewnym momencie ich drogi się łączą i zaczynają ze sobą współpracować. Okazuję się , że łączy ich podobna sprawa i Ci sami ludzie. Czy odnajdą seryjnego mordercę, który starannie zaciera za sobą ślady? Czy któremuś z bohaterów grozi niebezpieczeństwo? Czy uda im się rozwiązać zagadkę? Na te pytania musicie sobie odpowiedzieć sami czytając książkę. Ja Wam tego nie mogę zdradzić.

Czytając ten kryminał niejednokrotnie miałam ciarki na plecach. Niektóre opisywane wydarzenia i zachowa nią sprawiały, że włos mi się jeżył na głowie. Zanim poszłam spać musiałam kilka razy sprawdzić czy zamknęłam drzwi i okna. Od pamiętnej "Syrenki" Camilli Läckberg żaden kryminał nie wzbudził we mnie tyle strachu i niepokoju. Dopóki nie sięgnęłam po "Wrzask". Znowu poczułam ten dreszcz emocji, niepokoju i strachu. Czasami miałam wrażenie, że ktoś mnie obserwuje. Tak, wiem to umysł płatał mi figle.

Styl pisania jest lekki a fabuła bardzo wciągająca. Przeczytałam go w ciągu dwóch dni. Nie ma zbędnych opisów krajobrazu czy bezowocnych rozmów rozwleczonych na pół książki. Wszystko jest jasne i klarowne. Cala fabuła trzyma w napięciu do ostatniej strony. Wszystko spaja się w jedną logiczną i sensowną całość. Jak dla mnie książka jest świetna. Ja od razu sięgam po kolejną część.

Pani Izo, świetna książka. Wpisuje się w mój klimat. PO tej część wiem, że kolejna mnie nie zawiedzie. Dobra robota. Jest Pani dla mnie polską Camillą Läckberg :). Kłaniam się w pas. :)

Moja ocena: 10/10