Wrony recenzja

Na samym początku trzeba przyznać, że jest to ta trudniejsza książka. Opowiada o rodzinie, która ukrywa się po powłoką wspaniałej i szczęśliwej rodzinie, lecz nie do końca spełnia obowiązki zdrowej i "normalnej". Poznajemy rodziców i dwie siostry - Kasię (straszą) oraz Basię (młodszą). W książce są dwie perspektywy - mamy dziewczynek oraz Basi. Już od rozpoczęcia zauważamy faworyzację ze strony matki co do starszej z córek. Wiadomo, że nie jest to ani trochę fair. Jeśli ktoś jest rodzicem to nie powinien faworyzować żadnego ze swoich dzieci. Jest się wręcz zobowiązanym do kochania ich tak samo, nie ważne co by się działo...
Powracając do fabuły książki. Czytamy tu również o dojrzewaniu młodszej z dziewczynek oraz o jej zainteresowaniach. Basia jak na swój wiek jest bardzo uzdolniona pod względem plastycznym. Niestety matka podcina córce skrzydła mówiąc, że powinna zajmować się czymś bardziej pożytecznym. Basia w pewnym momencie dostaje propozycje od nauczyciela, aby uczestniczyła w dodatkowych zajęciach plastycznych prowadzonych przez jego mamę. Rodzice dziewczynek bardzo komentują zachowanie oraz wygląd Basi. Jest tu doświadczana przemoc domowa. Niektórymi momentami książka jest dość odrzucająca np. przez ojca dziewczynek. Takie zachowania nie mieszczą się w głowie. Sądzę, że gdyby w pewnym momencie Basia nie ujawniła czegoś więcej to nikt tak na prawdę, by się o tym nie dowiedział...
Kasia czyli starsza ze sióstr, jest można by powiedzieć idealizowana. Oczywiście ona jako jedyna pomaga mamie w domowych obowiązkach. Niestety dziewczyna również dokucza Basi. Przykre jest to, że jako starsza siostra nie pomaga młodszej w trudnych chwilach. Sądzę, że jako siostry powinny trzymać się razem.
Książka daje dużo do zrozumienia, jest smutna i bardzo poruszająca. Bardzo krótka, przeczyta się ją pewnie w jeden wieczór. Polecam również audiobook na BookBeat, ponieważ jest tam bardzo fajnie akcentowana perspektywa matki. Jest to na prawdę bardzo smutna historia. Końcówka nie była do przewidzenia...