Dzieci cienia recenzja

„Dzieci cienia” to rewelacyjny debiut pisarski Kingi Dańko poruszający temat bardzo dobrze wszystkim znany, problem alkoholizmu w rodzinie, lecz często uznawany w środowisku jako normalność...
Moim zdaniem to bardzo dojrzała i mądra, przepełniona emocjami i bólem książka. Czytając ją, wróciły do mnie wspomnienia z dzieciństwa. W mojej rodzinie, co prawda nie było takiego problemu, ale w domach moich koleżanek owszem. W czasie alkoholowych ciągów niejednokrotnie nocowały u mnie, gdyż matka z nowym "wujkiem" była tak "zaprawiona", że nie wiedziała co się dzieje wokół. Kilka razy nawet musiałam odłożyć książkę, gdyż czytanie było zbyt mocnym dla mnie wspomnieniem... Chwilami treść książki była tak nieprawdopodobnie realistycznie przedstawiona, jakby napisała ją (lub opowiedziała autorce) moja koleżanka, nawet ją zapytałam o to, lecz nie miała pojęcia o takiej książce. Teraz ona ją czyta.

I chociaż wspomnienia są dość trudne, nie da się zmienić przeszłości. Można nieco o niej zapomnieć lub się z nią pogodzić. Alkohol podstępnie wkrada się w nasze życie i krok po kroku niszczy to, co najważniejsze, rodzinę, szczęście i miłość, dzieciństwo, całe rodziny. A bierność i ciche przyzwolenie na dziejącą się krzywdę niesie ze sobą coraz większe i nieodwracalne często konsekwencje.
Bohaterami tej książki są dorosłe już dzieci matki, która wpadła w sidła alkoholizmu. Narracja prowadzona jest w bardzo ciekawy sposób: Ja, On, Ona, na zmianę opisują nam wydarzenia ze swojej perspektywy i wzajemnie się przeplatają. Opowiadają teraźniejszość a także minione lata, kiedy tak właściwie wszystko się zaczęło.
Jeremiasz i Paweł są braćmi. Starszy o sześć lat Jeremiasz całą winę za rozpad małżeństwa rodziców i nałóg picia z rozpaczy matki, składa na Pawła. Tak się bowiem złożyło, że gdy urodził się młodszy syn, ojciec postanowił od nich odejść. Monika wpada w depresję i żeby zagłuszyć pustkę - pije. Stopniowo coraz więcej i więcej. Gdy w jej życiu pojawia się Marek, zamiast poprawy sytuacji, robi się coraz gorzej, bo pojawia się przemoc...
Czy Monika dostrzeże zagrożenie dla swoich synów związane z alkoholem? Czy uda się kobiecie wyrwać z nałogu? Czy tęsknota za rodzinnym ciepłem i miłością zwycięży brak akceptacji siebie i ból duszy? Jak potoczy się życie obu chłopców?

Trudno jest ocenić taką książkę, i zachęcać do jej lektury, lecz mimo tego, że jest dość trudna i emocji w niej cała moc, warto poświęcić czas na nią.
Naprawdę warto, nawet po to, żeby ustrzec się popełnienia błędów...