Adeptka recenzja

Nie sądziłam, że seria "Czarny mag" spodoba mi się tak bardzo. Literaturę fantastyczną pochłaniam w ilości ekstremalnie dużej i mało która książka potrafi mnie już w tym temacie zachwycić.

Długo zastanawiałam się nad formą tej recenzji i postanowiłam, że tym razem nie zrobię tego standardowo. Nie będzie nawet w najmniejszym stopniu profesjonalnie, bo moje biedne serce może tylko zachwycać się nad tą pozycją.

Zacznijmy zatem pianie z zachwytu nad "Adeptką".

Kiedy przeczytałam pierwszą część pomyślałam: "Okej, okej zdarza się... Zobaczymy co będzie dalej". I wiecie co? Było jeszcze lepiej. Ja nie wiem jak, naprawdę. I mogłabym teraz zachwycać się nad realizmem postaci, tym, że wszystko nie jest przesadnie wyidealizowane, że każdy ma swoje słabości i mocne strony, że czyta się przyjemnie, że akcja zaczyna się w zasadzie już od początkowych stron, że fabuła wciąga i nie przynudza... I chyba właśnie to zrobiłam.

Zazwyczaj po dobrym początku następuje przykre rozczarowanie. Autor stara się pociągnąć jakoś historię, która jednocześnie nie jest wstępem ani zakończeniem serii. Trudność pisania drugich części polega na tym, że zazwyczaj są to swego rodzaju łączniki między kolejnymi częściami. Nie ma tu momentów kulminacyjnych, więc trzeba tak poprowadzić fabułę, aby nie nudziła czytelnika, a jednocześnie dyskretnie naprowadziła go na rozwiązanie. Tutaj to się udało.

"Pierwszy rok" dostał ode mnie 4/5 gwiazdek. "Adeptka" spokojnie zasługuje na 4,5/5. A jeśli autorka utrzyma ten poziom, to czuję, że będzie to jedna z moich ulubionych serii!