Welon północy recenzja

Lara Adrian to klasyka gatunku dla prawdziwych koneserów miłości wiecznej i potężnej jak sama północ.
Przesycone zmysłowością i mroczną atmosferą powieści o namiętnej miłości wampira- wojownika zakonu i śmiertelnej kobiety.
Książka jest kontynuacją bestsellerowej serii autorki, wydarzenia z książek łączą się ze sobą, więc najpierw warto przeczytać poprzednie tomy.

Tak jak w poprzednich tomach cyklu o wojownikach - wampirach „ Rasa Środka Nocy” książka rzuca się w oczy dzięki samej okładce. Na okładce widzimy piękną kobietę, wyraźny i chwytliwy tytuł oraz autora, a wszystko na fioletowym tle. „Welon Północy” – kiedy stoi na półce przywołuje wzrok i otwiera wyobraźnie. Książka tak jak wszystkie poprzednie z tej serii napisana jest prostym językiem, co ułatwia czytanie. Litery są całkiem duże, co nie wpływa negatywnie na oczy przy długotrwałym czytaniu.

Sama książka napisana jest prostym w odbiorze językiem, litery są odpowiedniej wielkości, co nie krzywdzi naszych oczu podczas długotrwałego czytania, a zapewniam tą książkę czyta się z zapartym tchem i nie sposób się od niej oderwać.

Książka wzbudziła we mnie niesamowicie wielką falę emocji, wzruszenia i zaciekawienia. Książka zawiera również wiele namiętnych scen miłości na co czekało wiele czytelniczek.

Wojownik nocy, strażnik Rasy i śmiertelna kobieta związana krwią z innym, zostają uwikłani w cykl wydarzeń i związani ryzykiem i pożądaniem, muszą połączyć siły by zwyciężyć w nierównej walce ze złem, które czai się w rogu i przychodzi w nocy.

Czy poznana kobieta pomoże wojownikowi przedrzeć się przez mrok i ciemność, kim jest mała, urocza wyrocznia Mira i jakie konsekwencje czekają na zakochaną w wojowniku Renate. To i wiele więcej rzeczy możecie dowiedzieć się z książki „ Welon Północy”

Trzeba przyznać, że autorka wie jak wprowadzić czytelnika w stan zaciekawienia, autorka potrafi dawkować wydarzenia, przez całą książkę utrzymuje czytelnika w napięciu i zaciekawieniu – nikt przecież nie może przewidzieć, co może się wydarzyć. To wszystko sprawia, że książki tej się nie czyta, ją się po prostu "połyka" z zapartym tchem czekając na dalszy rozwój wydarzeń.