Wojna jest kobietą 2 recenzja

„Wojna to teatr, a ludzie są tylko bez własnej woli, na siłę wplątanymi w to przedstawienie aktorami. Każdy ma jakąś rolę...”

Czytając pierwszą część reportażu, wewnętrznie czułam się poturbowana. Moje oczy niejednokrotnie były wilgotne, a w mojej głowie szalało tornado myśli. Teraz gdy sięgam po kolejną część, czuje się identycznie. Natomiast zmieniło się we mnie jedno. Wojna nie oszczędzała nikogo i kobiety, matki czy nastolatki też przeżywały piekło tamtych dni. Doświadczały ogromnej krzywdy, niejednokrotnie poświęcając przy tym siebie.

Ból, strach, niepewność. Możesz nie doczekać zachodu słońca, bądź nie spojrzeć na wschód.

„Wojna jest kobietą 2” to kolejna relacja kobiet, które dzięki swojej odwadze, dziś opowiadają o tych wydarzeniach. Cofając się do tamtych czasów, odkopują wspomnienia, które nie należą do najłatwiejszych, często rozdrapując zabliźnione rany. Dzięki tym silnym kobietom, my dziś mamy możliwość rozbudowania naszej wiedzy o tamte czasy, usłyszenia i wyobrażenia tamtych czasów.

Historia nauczyła nas suchych dat i faktów, autorka pokazała nam inne oblicze tamtego wydarzenia. Niekiedy zbyt bolesne, brutalne i dramatyczne. Chłonąc każde ze słów, nawet przez moment nie jesteśmy w stanie odłożyć tego reportażu. Pomimo smutku i panującej w nas nostalgii, nadal potrzebujemy poznawać te wypowiedzi. Jest to swego rodzaju rozmowa, przy której jesteśmy słuchaczami.

Z pewnością jest to lektura, która poruszy każde serce. Ogrom bólu i smutku tamtych chwil, przelane na papier, w słowach, które nie są poprawiane, wystylizowane pod pewien wzorzec. To właśnie ich prawdziwość uderza w nas najbardziej. Emocje, które się pod nimi kryją.

Autorka w całym tym cyklu pokusiła się o jeden symbol. Najpierw historia składała się rozmów z 39 kobietami, teraz z 45. Są to liczby, które powinniśmy pamiętać zawsze. Jest to data rozpoczęcia i zakończenia II wojny światowej, która odcisnęła najcięższe piętno na naszej ludzkości.

Dziękuje, że dziś jako wolny człowiek, bez stresu mogę wyjść na spacer. Bez obaw układać się do snu, czy budzić bez strachu. Cieszę się, że mogę być człowiekiem wolnym, a takie historie jak ta poznawać z książek, bez doświadczania.