Wojna jest kobietą 2 recenzja

"Wojna jest kobietą 2" to historia 45 kobiet, które zechciałby podzielić się z Moniką Fibic tym, przez jakie piekło musiały przejść podczas II wojny światowej. Zauważcie, że wcześniej było ich 39. Czyż to nie jakiś symbol? Początek i koniec wojny.

Każda z pań ma za sobą bolesne przeżycia i wspomnienia. Ich słowa dobitnie pokazują, jak wiele musiały wycierpieć, ile znieść i ile siły znalazły w sobie, by dalej żyć. Szczególnie zapadła mi w pamięci Pani Maria, która straciła swojego siedemnastoletniego brata Tadzia, po tym jak wzięto go do Wehrmachtu, gdzie zginął na froncie.

"Mama tak płakała, że dziwię się, że nie oszalała wtedy. Wszyscy bardzo przeżyliśmy śmierć Tadzia... I za co? Za kogo?!"

Tym razem autorka skupiła się na ukazaniu przemocy seksualnej wobec kobiet tamtego czasu, a także działalności Ukraińskiej Powstańczej Armii, zwanej również jako banderowscy. To niewygodna część historii Ukrainy. Uważam jednak, że to już inne pokolenie, inne myślenie i miejmy nadzieję, że wiele zrozumieli.

"Ruscy pili wódkę litrami i potem łazili po wsi pijani. Gdzie nie weszli do domu, to kładli się ludziom do łóżka i tak spali. Oni byli sto razy gorsi od Niemców. Niemcy przynajmniej kobietom tak nie dokuczali. Może i zdarzały się przypadki, że Niemiec do jakiejś tam dziewczyny startował, ale oni byli delikatni i mieli kulturę w sobie, a Ruscy to było czyste chamstwo."

Ból, cierpienie, strach, nadzieja - to wszystko towarzyszyło kobietom okupowanej Polski. Czytelnik, czytając tę książkę, może niemal poczuć to na własnej skórze. Choć pewnie i tak nawet w połowie nigdy nie będzie to to samo, czego doświadczyły te bohaterki. Tak, bohaterki nie tylko tego reportażu, ale i wojny. Powiem tyle i może aż tyle: dzielne kobiety! Kobiety nigdy się nie poddają. Skąd biorą siłę? Sama nie wiem. I obym nigdy nie musiała się o tym przekonać.

"Wojna jest kobietą 2" to niezwykle ciekawa, wzruszająca pozycja na rynku książki, w której czuć włożony przez Panią Monikę ogrom pracy i serca. To lektura, która przypomina o tym, byśmy doceniali swoje życie, swoich bliskich, to co mamy oraz pokój i wolność. Bo wolność nie ma swojej ceny. Polecam zmierzyć się Wam z tą, jak i poprzednią częścią.