Wojna fińsko-sowiecka recenzja

„Wojna fińsko-sowiecka” Baira Irincheeva to książka popularnonaukowa, ale równocześnie niesamowicie ciekawa opowieść o konflikcie zbrojnym pomiędzy Finlandią a Związkiem Radzieckim w latach 1939 - 1940, zwanym wojną zimową.

Armia Czerwona po wrześniowej aneksji wschodnich ziem należących do Polski w listopadzie 1939 roku wkroczyła na terytorium Finlandii. Sowieci planowali szybką, krótką akcję, jednak spotkali się z niespodziewanym twardym oporem dobrze znającej swój teren armii, która potrafiła wykorzystać warunki pogodowe w najtrudniejszych starciach.

W pierwszym rozdziale czytelnik poznaje historię relacji rosyjsko - fińskich oraz przyczyny wybuchu wojny, by w kolejnych rozdziałach śledzić jej przebieg i zakończenie.
Irincheev pokazuje przyczyny porażek Rosjan, a sukcesów Finów dopatruje się w tajnych i świetnie opracowanych planach obrony granic, w doskonałym przygotowaniu armii fińskiej i wykorzystaniu głównych sił na kluczowych odcinkach frontu.

Ta publikacja ma kilka atutów. Jednym z nich jest obiektywizm rosyjskiego pisarza utrzymywany rzetelnym dokumentowaniem informacji licznymi fotografiami, mapami, fragmentami zapisków z pamiętników żołnierzy czy dzienników jednostek organizacyjnych obu stron konfliktu oraz powoływaniem się na źródła historyczne.

Drugi atut to płynność i lekkość prowadzonej narracji ukazującej sytuację na froncie widzianą oczami dowódców i zwykłych szeregowców z pierwszej linii frontu.To pozwala lepiej zrozumieć fakty i dostrzec, jak wielkie znaczenie w ocenie stanu rzeczy miały z pozoru niewiele znaczące działania przeciwników. Dzięki temu książkę czyta się szybko i przyjemnie.

Warto zwrócić uwagę na dążenie autora do skorygowania mitu, którym obrosła Talvisota, czyli wojna zimowa. Zainteresowania badawcze Irincheeva koncertują się wokół armii fińskiej oraz linii Mannerheima w okresie II wojny światowej. By prowadzić je samodzielnie, przeczesując fińskie archiwa wojskowe, poświęcił osiem lat na naukę języka fińskiego.

Czytelnik, biorąc do ręki tę książkę, otrzymuje ciekawą, pełną faktów opowieść, która chronologicznie, z wyczuwalnym obiektywizmem przeprowadzi go po kolejnych odcinkach frontu i poruszy autentycznością relacji uczestników walk wśród surowej przyrody krainy wielkich jezior. Zakończenie tej wojny było zaskoczeniem dla wszystkich. „Weterani walk po obu stronach opisywali te chwile jako całkowicie surrealistyczne". Warto sięgnąć po tę książkę choćby dla emocji.