Własną drogą recenzja

To była naprawdę świetna lektura. Tak bardzo „moja” pod względem stylu, emocji, jakie przekazywały i tego zakończenia, które wywraca świat do góry nogami, miażdży serce i go skleja; zakończenia, które doskonale wszystko wyjaśnia.

*

Podążałam za Melanią, odkrywałam jej bolesną przeszłość i trudną teraźniejszość. Tu nie ma antagonistów pod postacią bohaterów. Nawet Rafał nie był dla mnie zbyt negatywny, bo przecież takie sytuacje się zdarzają, ludzie spotykają inne osoby, zakochują się w nich i kończą obecne związki, nawet takie wstępnie zaklepane pierścionkiem zaręczynowym. Jego postać, była ważna ze względu na rolę jaką pełnił w fabule: był impulsem, który sprawił, że Melania ruszyła przed siebie, by odnaleźć własną drogę.

Kocham takie historie jak „Własną drogą”. Kocham być tak otulana słowami. Plastyczne i jednocześnie bardzo realistyczne, choć nieprzesadzone, opisy - czy to przyrody, czy emocji - sprawiały, że miałam wrażenie, iż jestem tam razem z Melanią. W drodze pachnącej rozgrzanym asfaltem i kurzem, czy w tworzonym przez Piotra ogrodzie sensoryczny. Że przeżywam wraz z nią to, co stało się jej udziałem.

Relacja pomiędzy Mel a Piotrem iskrzyła naelektryzowana ich bliskością, pragnieniem siebie, delikatnością i ostrożnością. Mnie niepotrzebne opisy intymnych zbliżeń między bohaterami, na mnie działa właśnie to, co zaserwowała mi Izabela Skrzypiec-Dagnan - coś nieuchwytnego, chemię między postaciami, gesty, spojrzenia, czułość.

*

Końcówka wycisnęła mi łzy z oczu, a jednocześnie nie miałam żadnych wątpliwości, że taki finał jest jedynym słusznym. Stanowi dopełnienie jednej sceny, która we wcześniejszym momencie wydała mi się jakaś taka niedokończona, urwana, jakby przeszła trochę bez echa, a która tak naprawdę wyjaśniła się dopiero później, dużo później.

Powieść porusza między innymi bolesny temat żałoby po stracie bliskiej osoby, traumy i przeszłości, z którą ciężko się pogodzić. Jest on doskonale wpleciony pomiędzy pozostałe wątki, nieekspansywny, dobrze wyważony. Nie przytłacza, a jednocześnie odczuwa się jego wagę w powieści.

*

Polecam czytelnikom kochającym malownicze, nieprzesadnie długie opisy, motyw poszukiwania swojej drogi, powrotów do pierwszej wielkiej młodzieńczej miłości, konfrontacji z bolesną przeszłością; lubiącym mocne wzruszenia i zaskakujące zakończenia.

Polecam całym sercem!