Wiśniowy dworek recenzja

Ilekroć czytam recenzje czy też zapowiedzi kolejnych książek pani Michalak zastanawiam się nad jej fenomenem. Rzesze czytelniczek w różnym wieku zaczytuje się w jej powieściach. Grono recenzentek pisze pochlebne opinie. Gdzie tkwi magia?
Co sprawia, że każde nowe dzieło tej autorki sprzedaje się jak ciepłe bułeczki?

Muszę przyznać, że chociaż nie przeczytałam wszystkich powieści pani Kasi, to te, które trafiły w moje ręce również mnie oczarowały.
Ostatnio dałam się uwieść "Wiśniowemu Dworkowi". Nie ukrywam, że nazwisko pisarki oraz śliczna, zielona okładka z oknem rzeczonego dworku przyciągnęły mnie do książki.

Bohaterkami są tutaj dwie młode kobiety o tym samym imieniu: Danka. Łączy je imię i pewna tajemnica z przeszłości. Dzieli je natomiast praktycznie wszystko; charakter, sposób bycia, upodobania, wychowanie i dzieciństwo.
Danusia to skromna, delikatna i łagodna osóbka. Z wykształcenia nauczycielka, jest dyrektorką malutkiej szkółki, mieszczącej się w dworku. Wychowywana przez ojca, samotnego, nieszczęśliwego człowieka, który nie potrafił okazać jej swych uczuć.
Danka natomiast to przebojowa, pełna werwy i pewności siebie biznesmenka, oczko w głowie swoich rodziców, emerytowanych lekarzy.

Dziewczyny niby przypadkiem spotykają się w kurorcie nad morzem. i okazuje się, że jeszcze łączy je jedna dość istotna cecha - wygląd. Praktycznie są identyczne. Oczarowane tym faktem decydują się na zamianę ról. Chodzi im tylko o zabawę, ale czy cały czas będzie zabawnie? Życie zsyła im jeszcze kilka niespodzianek.'
Spotkanie obu kobiet nie było dziełem przypadku. Zaaranżował je bowiem pewien mężczyzna, który od dawna obserwuje obie panie.
" ...Z zapartym tchem obserwowałem, oczywiście z ukrycia, jak przez szerokie, oszklone drzwi wchodzą... dwie Danki...."

"... bez trudu odgadłem, że ta pierwsza to rzeczywiście Danka, a ta za nią to moja kochana, nieśmiała Danusia..."

Kim jest tajemniczy obserwator i czego chce od dziewczyn? Oj, udało się autorce mnie zaskoczyć. Nie domyśliłam się tożsamości tego bohatera.
Całą trójka głównych postaci wzbudza sympatię i nie da się ich nie lubić. Kibicuje się im w zmaganiach z problemami, razem z nimi przeżywa się radości i smutki.
Nie zabrakło też tutaj wątku romansowego, ale nie jest on na pierwszym planie. Najważniejsze są marzenia i rodzinne więzi.

Pani Michalak stworzyła książkę bardzo emocjonalną. Nie raz oczy zalśniły mi łzami, nie raz roześmiałam się na głos.
Autorka ma rzadki dar rozbudzania w czytelniku marzeń. Po przeczytaniu każdej jej powieści chce się chwytać marzenia i sprawić, aby stały się rzeczywistością.