Wigilijna opowieść o morderstwie recenzja

„Wigilijna opowieść o morderstwie” to trzeci tom cyklu „Charles Dickens na tropie” Heather Redmond, w którym autorka przenosi czytelników do dziewiętnastowiecznego Londynu. Charles, czasami z pomocą ukochanej Kate, rozwiązuje zagadki kryminalne. Jest dziennikarzem, więc wpisuje się to trochę w zakres jego obowiązków.

Tym razem jednak Dickens pakuje się w nie lada kłopoty. Oprócz tajemniczego zdarzenia związanego z ciałem Jacoba Harleya – biznesowego wspólnika antypatycznego Emmanuela Screwsa, które wypadło z okna kamienicy tuż przed kolędującymi i kwestującymi bohaterami, pojawia się młoda dziewczyna i zostawia Charlesowi maleńkie dziecko. W ten sposób sprawy uczuciowe Dickensa i Kate komplikują się.
Jak naprawdę zginął Harley i kto jest ojcem podrzuconego niemowlaka?

Autorka świetnie wykorzystuje w tej serii elementy biografii Dickensa. Tym razem całkiem prawdopodobną historię, która mogła być dla dziewiętnastowiecznego pisarza inspiracją do napisania „Opowieści wigilijnej". Screws – późniejszy Scrooge, Harley – Marley, jest też Cratchit, a Dickensowi wydaje się, że został nawiedzony przez ducha denata. To i jeszcze mnóstwo innych ciekawych wydarzeń wciąga w niesamowicie nastrojową, tajemniczą akcję. Wszystkie szczegóły, nawet mogące wydawać się nieistotnymi, mają w fabule znaczenie. Zwroty akcji sprawiają, że czytelnik wciąż w napięciu wypatruje kolejnych tropów.

Redmond wspaniale oddała klimat ówczesnego Londynu. Może jest on troszkę mniej brudny i mniej cuchnący rynsztokiem niż w powieściach Dickensa, ale mrok, mgła i gęste wilgotne powietrze nadal są wyczuwalne. Cenię tę autorkę za wiarygodne przybliżenie mentalności mieszkańców stolicy Anglii, podział klasowy, zagrożenia czyhające niemal w każdym zaułku.

To, że możemy zatopić się w ekscytującym, przepelnionym duchem Dickensa kryminale, jest zasługą tłumacza Jakuba Radzimińskiego. Podziwiam ludzi, którzy najczęściej żyją w cieniu efektów swojej pracy.

Powieści Heather Redmond mają swój niepowtarzalny klimat. Ich bohaterowie są bardzo ciekawe wykreowani, dają się lubić. „Wigilijna opowieść o morderstwie" dodatkowo wzbudza sentyment powiązaniem z utworem Charlesa Dickensa, który tu jest jednym z bohaterów. Tę część czytało mi się najlepiej.

I na koniec słowa dla chcących przeczytać tę książkę, lecz obawiają się, że najpierw muszą przeczytać poprzednie części. Przeczytaj ją, a jeśli zapragniesz dowiedzieć się , jak Charles poznał Kete, sięgniesz po pierwszą część.