Więzy krwi recenzja

„Więzy krwi” Hanny Greń to druga część przygód byłej policjantki Dionizy Romańskiej, którą bardzo polubiłam. Diona to kobieta z krwi i kości, taka swojska dziewczyna, która umie o siebie zadbać, nie boi się wyzwań i ma język cięty jak brzytwa. Tym razem na prośbę przyjaciela( a w zasadzie to adoratora) Mariusza Lipskiego postanawia rozwikłać zagadkę śmierci Wioletty Kamińskiej. Dziewczyna została zgwałcona i uduszona, a pomimo wielu śladów biologicznych prowadzący śledztwo sierżant Dzichta nie zdołał ustalić, kto jest sprawcą tej okrutnej zbrodni. Zagadką pozostał również cel wizyty Wioletty w małej wsi, do której przyjechała z drugiego końca Polski. I tu do akcji wkracza Dioniza. Pełna zapału wyrusza do Świercznicy i rozpoczyna prywatne śledztwo. Na miejscu okazuję się, że miejscowa społeczność nie jest skora do współpracy. Wszyscy kłamią i za wszelką cenę starają się ukryć swoje sekrety. Romańska staje przed trudnym zadaniem. Nie dość, że ma wielu podejrzanych, to jeszcze okazuje się, że sprawa morderstwa sięga daleko w przeszłość i wiąże się z mrocznymi tajemnicami. Co jeszcze odkryje Dioniza i czy uda jej się rozwikłać zagadkę morderstwa zanim będzie za późno? Oj! Dzieje się tu, dzieje.

„Więzy krwi” to kryminał z rozbudowanym wątkiem obyczajowym i społecznym. Książkę czyta się szybko i z zainteresowaniem. Nie ma tu czasu na nudę. Akcja wciąga i ukazuje wiele bolączek współczesnego społeczeństwa. Przemoc w rodzinie, alkoholizm i chore ambicje, wszystko może doprowadzić do tragedii. Autorka sprytnie połączyła wiele wątków i stworzyła niepowtarzalną całość pełną kłamstw, tajemnic i mrocznej rzeczywistości. Ta część jeszcze bardziej przypadła mi do gustu. Wyczekuję kontynuacji, bo jestem niezmiernie ciekawa dalszych perypetii Dionizy Romańskiej.

P.S. Koniecznie muszę Wam jeszcze nadmienić, że można poznać tu wiele fajnych określeń. Moje ulubione to „czytolić” i „mieć przymulca” .