Zapłacz dla mnie recenzja

Ciemna noc w Sopocie. Wszyscy już śpią. Tylko nie oni. Ona i ofiara. Dwa bieguny, które przyciągają się niczym magnes. Trzask gałęzi, szum morza i nagła cisza. Jeszcze tylko jeden gest, jedno spojrzenia na twarz dziewczyny. Wycięcie fragmentu skóry. Ostatnie dotknięcie. A potem nie będzie już nic. Koniec.

Po 19 latach z więzienia wychodzi były policjant, Jakub Ramon. Przez blisko dwie dekady odsiadywał wyrok za rzekome zabójstwo kolegi z patrolu. Tuż przed jego warunkowym zwolnieniem na sopockiej plaży zostaje znaleziona brutalnie zamordowana nastolatka. Pod paznokciami ma naskórek szkolnego kolegi. Sprawa wydaje się oczywista. Jest DNA, jest morderca. Jednak nie wszystko jest takie proste. Kto pociąga za sznurki? Kim jest morderca? I jaką rolę odgrywa postać Ramona? Kiedy jest więcej pytań niż odpowiedzi, to wiem, że zapowiada się intrygujący kryminał.

Niestety rozczarowanie przyszło bardzo szybko. Czytelnik zostaje wrzucony w historię, w której nic się nie klei. Nic do siebie nie pasuje. Wszystko jest pokręcone i zagmatwane. Z jednej strony licealistka, z drugiej jakaś mafia i brudny świat polityki i młoda dziennikarka. Dopiero mniej więcej w połowie opowieści dostajemy wskazówkę, która łączy odpowiednie wątki. Niestety to tylko światełko w tunelu, które nie do końca oświetla dalszą drogę.

Uwielbiam, gdy w kryminałach pierwsze skrzypce gra postać męska. Tutaj owszem najważniejszy jest Jakub Ramon, ale jest on tak słabo wykreowany, że aż serce boli. Jest przezroczysty i nie wzbudza żadnych emocji. Ot zwykły facet, który plącze się z kąta w kąt. Nie co lepiej jest z osobą ambitnej dziennikarki. Jednak jedyną emocją, jaką wzbudza, jest złość. No tak głupiutkiej i naiwnej dziewczynki dawno nie widziałam.

Sam zamysł fabuły ciekawy, ale wszystko jest tu rozmemłane jak budyń, który podszedł wodą. Brakuje tu emocji i napięcia. Zamiast genialnego kryminału dostajemy mocnego przeciętniaka, który gdzieś tam leci w tle podczas drogi do pracy. Jedynym plusem jest zakończenie. Na tyle intrygujące, że może kiedyś sięgnę po kolejny tom.

Nie skreślam autora, dam mu jeszcze szansę. Może mnie jeszcze zaskoczy.