Wielki Gatsby recenzja

W dzisiejszych czasach, wybitne powieści światowej literatury, zwane również przez nas klasykami, są inspiracją dla wielu twórców filmowych. Szczególnie da się to zauważyć obecnego oraz zeszłego roku, kiedy to mieliśmy okazję obejrzeć ekranizacje powieści takich jak Nędznicy, Anna Karenina czy teraz Wielkiego Gatsbiego. Uwspółcześnienie historii napisanej z przed lat jest dla nas gratką nie tylko dla oczu, ale również i dla umysłu, który doszukuje się podobieństw, a nawet małych szczegółów, dzięki którym możemy porównywać nasze wyobrażenia z wyobrażeniami reżysera. Chcąc sama poczuć tą zabawę na własnej skórze, najpier zabrałam się za papierową wersję Wielkiego Gatsbiego, a później zaplanowałam obejrzeć na jego podstawie ekranizacje w reżyserii Baza Luhrmanna.

Jay Gatsby wzbudza wiele kontrowersji wśród okolicznej społeczności. Jego duży dom, majątek, wyprawiane imprezy, jak i jego sama tajemnicza osoba, stoją wysoko w hierarchii pierwszych tematów do dyskusji. Jednak nikt tak naprawdę nie wie kim jest, skąd pochodzi, czym się zajmuje i w jaki sposób dorobił się tak wielkiego majątku. Jego przeszłość jest dla wszystkich wielką zagadką. Czy w końcu uda się komuś ją odkryć?

W sumie gdyby nie ekranizacja Wielkiego Gatsbiego, książki jeszcze długo bym nie przeczytała. Fabuła jakoś nigdy mnie nie zainteresowała. Podczas czytania było podobnie. Na początku brnęłam przez nią, z nadzieją na jakiś rozwój akcji, którego doczekałam się dopiero w połowie książki. Byłam zaskoczona jej małą objętością i trochę obawiałam się czy autor da radę w pełni opisać historię zaledwie na 210 stronach. I muszę teraz napisać (nie bijcie), że jak dla mnie to tylko po części mu się to udało.

Wielkim plusem książki jest bogaty walor osobowości bohaterów. Różnorodne charaktery oraz inne poglądy na świat pozwalają spojrzeć na każdego z innej strony i pod innym kątem, a w szczególności na tytułowego Gatsbiego. Najbardziej ze wszystkich polubiłam oczywiście Nicka. Zauroczył mnie swoją uczciwością, szlachetnością i współczuciem. Jest to chyba jedna z niewielu pozytywnych postaci tej książki. Natomiast Daisy nie trawiłam wręcz. Denerwowało mnie jej zachowanie, jak i cała jej osoba.

Zakończenie na początku było dla mnie niezrozumiałe, jednak wszystko wyjaśniło się kilka stron później. Autor nie napisał wprost co tak naprawdę się stało, tylko okrył kluczowe wydarzenie mgłą tajemnicy, której spokojnie samemu można się domyśleć.

Ostatecznie książka Fitzgeralda pt. Wielki Gatsby spodobała mi się. Głównie ze względu na morał oraz przesłanie jakie z niej płynie. Autor uświadamia nas w kwestii pieniędzy, które nie są najważniejsze oraz rodziny i przyjaciół, o które powinniśmy dbać i pielęgnować.