Walerka i bohaterki Jastry recenzja





Kaszuby - piękna kraina, która kulturowo różni się od innych regionów Polski jak róża od maków.
Jej rdzenni mieszkańcy to Kaszubi, autochtoniczni Pomorzanie, ludzie charakterni nie mniej niż górale, z zachowanymi od wieków obyczajami, kuchnią i językiem kaszubskim, który ma w Polsce od 2005 status języka regionalnego.
Daria Kaszubowska, autorka tej książki, jest Kaszubką z krwi i kości i mówi o sobie, że jest obywatelką polską narodowości kaszubskiej.
Książki pisze w języku polskim, ale miejsce akcji, treść, bohaterowie - wszystko to jest mocno związane z jej ukochanymi Kaszubami.
W cyklu "Borkowie i kaszubskie przygody" opisuje losy kaszubskiej rodziny, która opuściła rodzinne ziemie i zamieszkała daleko, w ogóle nie odwiedzając rodziny i przyjaciół, tak że ich dzieci, nie znały swej ojczyzny i nie mówiły po kaszubsku. Do czasu - bo w końcu wszyscy wrócili w rodzinne strony.
W I części, "Franc i tajemnica Jantaru", jest opisane czemu tak się stało i jak dzieci adaptowały się do miejsca, jakby nie było, dla nich nowego.
Część II dzieje się dwa lata później.
Kończą się wakacje, czas wrócić do szkoły gdzie "oprócz zwy­czaj­nych przed­mio­tów mieli też język ka­szub­ski, hi­sto­rię Ka­szub, li­te­ra­tu­rę ka­szub­ską, faunę i florę na Ka­szu­bach, naukę o rdzen­nych ra­sach, sport re­gio­nal­ny, ka­szub­ski kunszt".
Dyrektorka, Witosława Leman, uczyła dzieci, że "le­piej zła­mać re­gu­la­min niż su­mie­nie, le­piej zgu­bić ple­cak niż uśmiech, le­piej za­po­mnieć o pracy do­mo­wej niż o przy­ja­cie­lu, le­piej za­wa­lić spraw­dzian niż bycie Ka­szu­bą! Wied­no Kaszëbë!" (Za­wsze Ka­szu­by)
Dbała też o zachowanie równowagi w życiu i by pamiętano o historii i wierzeniach krainy.
Ten rok szkolny rozpoczął się jak zawsze, dziwna była tylko wizyta pana z kuratorium, który musiał spotkać się z dyrektorką.
Ale już od następnego dnia zaczęły się dziać rzeczy przykre i niepokojące.
Najpierw został usunięty z planu zajęć język kaszubski, a interwencja cioci Trudzi w tej sprawie zakończyła się fiaskiem. Dyrektorka przemieniła się w osobę nie do poznania - ponurą i złą, wrogą wszystkiemu co kaszubskie.
Wywiesiła nowy szkolny regulamin zakazujący m. in. - gło­śnego śmiechu w szkole! Mnożyły się kary i nagany.
A kropkę nad "i" postawił zakaz wyjazdu uczniów na mecz Ligi Mi­strzów Bùczki! (Bùczka - kaszubska gra zespołowa)
Toteż wykorzystując dane im moce, Walerka i inni uczniowie, bohatersko - jak na dzieci! - zaczynają przeciwdziałać poczynaniom niepojęcie przemienionej dyrektorki ...

Historia Borków przedstawia Kaszuby w całej ich krasie i niezwykłości
Tu wciąż są żywe istoty z wierzeń ludowych - kro­śnię­ta, mu­mo­cze, manewitowie, purt­ki, sto­le­my; działają prastare siły i, jak wszędzie, wciąż trwa walka Dobra ze Złem, uosobionych na Kaszubach przez Or­muz­da – anioła, opie­ku­na Ka­szub i Ary­mana - złego du­cha, który chce znisz­czyć Ka­szu­by.
A są jeszcze bogowie - Weles, Parón, Ja­stra ...
I jest „skra”, za­pa­la­na w sercu, dar od Or­muz­da.
Otrzy­my­wał go każdy Ka­szu­ba - i ten tu uro­dzo­ny, i ten z wy­bo­ru, Mógł ten dar, moc lub umiejętność, roz­wi­jać, mógł o nim za­po­mnieć i go stra­cić.

Długo można by opowiadać, bo, uwierzcie autorce - jest o czym.

O pięknej krainie powstała piękna, współczesna baśń, dla czytelników mających lat 8+, w której można się zasłuchać tracąc z oczu otaczający nas świat.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.