Mitologia skandynawska w epoce Wikingów recenzja

Mitologia skandynawska to nie tylko Thor i jego młot Mjollnir. Ragnarok to nie właściwy koniec świata, a raczej element cyklu. Marvel mnie oszukał - Hel nie była córką Odyna, a Lokiego. A Loki! Ten to nie wybrzydzał i gustował w przedstawicielach obu płci, co nie zyskiwało mu poważania u ultra męskich Asów. Tolkien nie wymyślił takich imion jak Gandalf, Durin czy Thrain. Midgardsorm to nie tylko wielki wąż z God of War 4.

Jednym zdaniem. Wikingowie stworzyli bajecznie bogate wierzenia, które niesłusznie sprowadza się tylko do Naglfara i końca świata. Chwała Leszkowi Słupeckiemu za to, że je z takim pietyzmem opisał. Jednak aby dobrze bawić się przy lekturze trzeba pamiętać o jednym. Mitologia skandynawska w epoce wikingów to książka popularnonaukowa ze wszystkimi swoimi cechami gatunkowymi. To nie luźna gawęda o wierzeniach, lecz próba dotarcia do tego jak faktycznie wyglądała kosmogania nordycka, jak się zmieniała, co Skaldowie dodawali na przestrzeni wieków od siebie do już zastanych opowieści. Wiąże się to z tym, że Słupecki nie zawsze daje proste odpowiedzi w kwestii zawiłości skandynawskiej mitologii. Cóz z tego skoro i tak jest po prostu porywająco

Polecam!