10 minut i 38 sekund na tym dziwnym świecie recenzja

Są takie książki, których nie da się czytać. Jednak jak to w naszym świecie bywa, mamy do nich opozycję-książki, przez które się płynie. Czy "10 minut i 38 sekund..." jest taką pozycją?

Nie.

Jest czymś więcej.

Czasami jest tak, że kiedy przeczytasz kilka rozdziałów, wiesz, iż dana książka to będzie TA książka. Tak jest u mnie w przypadku "10 minut i 38 sekund...". Czuję, że w tej powieści znalazłem fragment swojej duszy. Jest w niej coś niesamowitego, co mnie do niej przyciąga. Z wątku na wątek jest mi coraz bliższa, ze strony na stronę utożsamiam się z pewnymi zdarzeniami, bohaterami. "10 minut i 38 sekund na tym dziwnym świecie" są dla mnie niezwykle intymne.

Przyznam, że trochę się bałem, bo na początku, oprócz oryginalnego pomysłu(co jest i tak wow, bo temat śmierci i co się dzieje po mamy wzdłuż i wszerz opracowany, przez tysiąclecia intrygował ludzkość), książka nic innego za sobą nie niosła. Myślałem, że będzie to kolejna pozycja z literatury pięknej, która została zaklasyfikowana do tego gatunku, ponieważ w zasadzie nie wiadomo, w jaki inny można ją wepchnąć. Grubo się myliłem.

Akcja dzieje się w Turcji, główna bohaterka jest mieszkanką tego kraju, więc klimat turecki czy bliskowschodni jest mocno odczuwalny. Uwielbiam go! Jednym z moich ulubionych seriali jest "Wspaniałe Stulecie", można powiedzieć, że to od niego zaczęła się moja przygoda z namiętnym oglądaniem seriali. Miło było zobaczyć oczami wyobraźni XX-wieczną współczesną Turcję, choć tematy w książce czy jej akcja na pewno miła nie jest..

Główną bohaterką jest Leila, która... została zabita. Mordercy wrzucili jej ciało do śmietnika. Chociaż mózg nie ma już władzy nad ciałem, dalej nie może pogodzić się ze śmiercią, więc pozostaje świadomy przez tytułowe 10 minut i 38 sekund. W tym czasie pokazuje Leili wspomnienia z jej życia, migawki najważniejszych wydarzeń. Przechodzimy przez trudne dzieciństwo kobiety w domu, w którym udaje się, że wszystko jest w porządku, gdzie tak naprawdę nic jest. Widzimy jej trudne życie po ucieczce z mieszkania jej ojca-radykała religijnego, jej dalsze życie usłane raczej kolcami aniżeli różami. I my stąpamy po tych kolcach razem z główną bohaterką.

Mam również takie wrażenie, że ta książka jest wielowymiarowa. Porusza tak wiele problemów, że nie sposób chociaż z jednym się nie utożsamić. Zwyczajnie nie da się przejść obok tej książki obojętnie. I ja nie przeszedłem. Zachwycała mnie ze strony na stronę, wspaniałych cytatów było bez liku. Nie raz, nie dwa też płakałem podczas lektury.

Trudno mi trochę o niej pisać, bo tak jak wspomniałem na początku, ta książka jest dla mnie bardzo osobista. Intymna. Na pewno jedna z lepszych w całym moim życiu, jakie czytałem. Przeczytajcie i Wy. Z pewnością się nie zawiedziecie!