Kroniki skrzatów cz.II Szagawarra recenzja

Tytuł recenzji: Ta książka przeniosła mnie do innego świata...

Twórczość autorów, którzy tworzą pełne magii, nieoczywiste światy, zawsze miała dla mnie szczególną moc przyciągania. Kroniki Skrzatów. Część II: Szagawarra to książka, która po raz kolejny udowodniła mi, jak niesamowite może być zanurzenie się w opowieści pełnej fantastycznych postaci i tajemniczych wydarzeń. Choć jestem już fanką pierwszej części, Szagawarra wciągnęła mnie jeszcze bardziej, przenosząc na wyższy poziom emocji i przygód.

Od pierwszych stron czułam, że autor wciąż świetnie operuje językiem, tworząc świat pełen harmonii, ale i niebezpiecznych zakamarków. Z każdą kolejną stroną odkrywałam nie tylko nowe, fascynujące postaci, ale i historie, które wzbudzały we mnie tak silne emocje, że na chwilę zapominałam o otaczającej rzeczywistości. Jestem pod ogromnym wrażeniem tego, jak autor umiejętnie połączył różne elementy baśniowe, tworząc coś całkowicie nowego. Słowo „Szagawarra” samo w sobie brzmi jak zaproszenie do tego niezwykłego, nieznanego świata, w którym nic nie jest do końca takie, jak się wydaje.

Wielu bohaterów w tej książce zmaga się z dylematami, które wydają się tak bliskie prawdziwemu życiu – lojalność, zdrada, miłość, przyjaźń i próba odnalezienia siebie w trudnych okolicznościach. Czułam się tak, jakbym była jednym z tych bohaterów, widząc ich błędy, ale również rozumiejąc, skąd się biorą. Zdecydowanie nie wszystko w tej książce jest czarno-białe, a postacie są pełne sprzeczności, co tylko dodaje im głębi i autentyczności.

Jeśli chodzi o fabułę, to nie spodziewałam się, że Szagawarra zaskoczy mnie aż tak. Wciągnęła mnie do tego stopnia, że momentami nie mogłam się oderwać, bo czułam, że wszystko, co się wydarza, ma swoje znaczenie w budowaniu większego obrazu. Emocje, które towarzyszą głównym bohaterom, są prawdziwe i intensywne – radość, strach, nadzieja i ból są wyraźnie zarysowane, ale też subtelnie przeplatają się, tworząc uczucie niepokoju, które nie opuszcza nas aż do samego końca.

Mimo że zakończenie nie daje pełnej satysfakcji, to nie mogę powiedzieć, że było złamaniem serca. Raczej, jakby książka zostawiła mnie z poczuciem, że wszystko jeszcze jest możliwe, że losy bohaterów mogą się potoczyć różnymi ścieżkami. To otwarte zakończenie tylko podsyca ciekawość i sprawia, że z niecierpliwością czekam na kolejną część.

Przecież...

„(...), to właśnie w chwilach niepewności odkrywamy swoją prawdziwą siłę.”

Polecam tę książkę zarówno fanom fantastyki, jak i tym, którzy dopiero chcą wkroczyć do magicznego świata pełnego niezwykłych postaci i tajemnic. Warto!

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.