Pisane z żalem recenzja

Nie pamiętam książki, która by mnie tak zamurowała jak „Pisane z Żalem”.
Jest to historia Hadley i Caven’a. Ich pierwsze spotkanie miało miejsce w bardzo drastycznych i przerażających warunkach, ale podczas niego on uratował jej życie. Ona miała wtedy zaledwie osiem lat a on piętnaście, oboje przeżyli tragedię.
Kilkanaście lat później znów się spotykają, ale Caven nie jest świadom, że to ta sama dziewczyna. Wtedy też poczęła się ich córka.
Hadley, która wciąż nie jest stabilna po wydarzeniu z przeszłości, podrzuca mu ich córeczkę.
Cztery lata później powraca, by wszystko naprawić.
A to nie będzie łatwe.

Historia ta całkowicie mnie urzekła. To, co przytrafiło się tej dwójce z pewnością na długo ze mną pozostanie (tym bardziej, że będzie kontynuacja ich historii). Caven chociaż na początku historii był typem imprezowicza, w momencie kiedy przed drzwiami znalazł niemowlę, które okazało się być jego córką, wkroczył w tryb opiekuńczego ojca. Początkowo nie mogłam zrozumieć, jak Hadley mogła tak porzucić dziecko, ale wraz z biegiem fabuły, wszystko zostaje wyjaśnione.
Książka ta była zarówno historią przez którą miałam łzy w oczach i czułam smutek, przyprawiła mnie też o uśmiech na twarzy w momentach Hadley, Caven’a i ich córeczki.
A zakończenie książki całkowicie zwaliło mnie z nóg i nie mogę doczekać się drugiej części.

Dziękuje @ za egzemplarz do recenzji.










Nie pamiętam książki, która by mnie tak zamurowała jak „Pisane z Żalem”.
Jest to historia Hadley i Caven’a. Ich pierwsze spotkanie miało miejsce w bardzo drastycznych i przerażających warunkach, ale podczas niego on uratował jej życie. Ona miała wtedy zaledwie osiem lat a on piętnaście, oboje przeżyli tragedię.
Kilkanaście lat później znów się spotykają, ale Caven nie jest świadom, że to ta sama dziewczyna. Wtedy też poczęła się ich córka.
Hadley, która wciąż nie jest stabilna po wydarzeniu z przeszłości, podrzuca mu ich córeczkę.
Cztery lata później powraca, by wszystko naprawić.
A to nie będzie łatwe.

Historia ta całkowicie mnie urzekła. To, co przytrafiło się tej dwójce z pewnością na długo ze mną pozostanie (tym bardziej, że będzie kontynuacja ich historii). Caven chociaż na początku historii był typem imprezowicza, w momencie kiedy przed drzwiami znalazł niemowlę, które okazało się być jego córką, wkroczył w tryb opiekuńczego ojca. Początkowo nie mogłam zrozumieć, jak Hadley mogła tak porzucić dziecko, ale wraz z biegiem fabuły, wszystko zostaje wyjaśnione.
Książka ta była zarówno historią przez którą miałam łzy w oczach i czułam smutek, przyprawiła mnie też o uśmiech na twarzy w momentach Hadley, Caven’a i ich córeczki.
A zakończenie książki całkowicie zwaliło mnie z nóg i nie mogę doczekać się drugiej części.

Dziękuje @ za egzemplarz do recenzji.