On recenzja

Diana Brzezińska skradła moje serce postaciami Ady i Krystiana (a w sumie, obu braci Wilk) w książce Będziesz moja i utrzymała to uwielbienie w kolejnych częściach tej serii. Kiedy tylko usłyszałam o nadchodzącej nowej książce autorki, zupełnie innej, osobnej historii, od razu wpadła ona na moją chciej-listę. Takie moje muszę mieć, muszę przeczytać! Krótki tytuł. On. Okładka robiąca wrażenie, te dwie tytułowe literki, czerwone, ociekające krwią. (Kap. Kap). W tle męska, niewyraźna twarz.
Historia rozpoczyna się niepozornie, zwyczajnie, serce miasta, poznajemy Annę, na co dzień pracującą w banku, praca, nieprzyjemny klient i kiedy do zamknięcia zostało 19 minut, pojawia się jeszcze on, hipnotyzujący swymi zielonymi oczami.
Nagle w kolejnym rozdziale, autorka przywala z grubej rury, Marcel po powrocie do domu z konferencji, jakby nigdy nic, zaczyna opowiadać o wyjeździe, leżącej w łóżku żonie, Asi. Tylko, że ta nie odpowiada. A kiedy mężczyzna podchodzi do łóżka i odkrywa kołdrę, widzi Asię. Martwą.
Co tu się do cholery wydarzyło?
Rozpoczyna się śledztwo, a ja, szczerze mówiąc, z każdą chwilą wiedziałam mniej. Tajemnice i kłamstwa. Nie zawsze wszystko wygląda tak kolorowo jak niektórzy usilnie próbują to przedstawić. Pozory, pozory.
Poznajemy historię jakby w dwóch płaszczyznach. Z jednej strony rozdziały dotyczące Anny, z drugiej, prowadzone śledztwo.
Całe śledztwo wydawało mi się dość mocno ślamazarne, nieudolne, nic nie posuwało się do przodu i niestety moim zdaniem jest to minusem tej historii. Brakuje większej dynamiki, akcji, myślę, że niektórzy czytelnicy uznają ją za nieco nudnawą. Piszę "niektórzy", bo ja mimo wszystko, pochłonęłam tę książkę!
Autorka chce zwrócić uwagę na temat ważny i zarazem trudny, skupia się na pokazaniu psychologicznej strony takiego uzależnienia się od kogoś, manipulacji, stłamszenia. Ta książka, to trochę taka przestroga. Szkoda tylko, że trochę przez to zabrakło tego bum! Jebut zwrotami akcji, zaskoczeniem. Minusem albo po prostu nie do końca plusem, są dla mnie również bohaterowie, brakuje kogoś, kogo tak od razu po całości obdarzyłoby się sympatią. Miałam raczej takie neutralne podejście do postaci, chociaż fajnym smaczkiem jest takie minimalne nawiązanie do poprzedniej serii autorki :)
Podsumowując, mimo wszystko liczyłam na coś więcej, bardziej i lepiej, ale nie zmienia to faktu, że uważam, że książkę warto przeczytać.
A ja nadal bardzo kibicuję autorce i czekam na kolejne książki!