Babel. Pocałunek śmierci recenzja

Warszawa lat 20. XX wieku – miasto kontrastów, które w jednej chwili olśniewa luksusem i przepychem, by w następnej odsłonić swoje mroczne oblicze pełne korupcji, przemocy i zbrodni. To właśnie w tej scenerii rozgrywa się akcja powieści Moniki Raspen „Babel. Pocałunek śmierci”, pierwszego tomu historii, która wciąga i nie pozwala się odłożyć do ostatniej strony.

Zaczynamy w 1968 roku, w angielskim szpitalu, gdzie tajemnicza pacjentka snuje opowieść o przeszłości. Cofamy się do roku 1925, do samego serca międzywojennej Warszawy, gdzie krzyżują się losy pięciu niezwykłych kobiet – członkiń elitarnej Polskiej Policji Kobiecej. Każda z nich ma swoją historię, każda jest inna, ale wszystkie łączy jedno: pragnienie sprawiedliwości i walka z handlem ludźmi, którym kieruje bezwzględny gangster Max Korn.

Raspen tworzy wielowymiarowe, charyzmatyczne postacie, których losy są przejmujące, pełne emocji i napięcia. Nina – dziewczyna obdarzona darem jasnowidzenia, Ada – genialna chemiczka, Magda – pilotka i szyfrantka, Róża – arystokratka rozdarta między dwoma światami, Tatiana – uciekinierka z bolszewickiej Rosji. A towarzyszą im nie mniej dwaj intrygujący mężczyźni: patomorfolog oraz były ułan, którego przeszłość skrywa wiele tajemnic. Każda z tych postaci wnosi do powieści coś wyjątkowego, a ich zmagania – zarówno zawodowe, jak i osobiste – sprawiają, że trudno pozostać wobec nich obojętnym.

Raspen z niezwykłą dbałością o szczegóły odmalowuje realia epoki. Możemy niemal poczuć zapach cygar w klubie Korna, usłyszeć rytmy charlestona i zobaczyć cienie czające się w zaułkach Warszawy. To książka, w której historia splata się z fikcją, a Autorka umiejętnie łączy realne wydarzenia z dynamiczną akcją, intrygami i subtelnymi wątkami paranormalnymi. Handel ludźmi, przemoc, zemsta, namiętność – to tylko niektóre z tematów poruszanych w powieści, która intrygują, dostarczają moc emocji i nieoczekiwanych zwrotów akcji.

„Babel. Pocałunek śmierci” to literacka uczta, w której napięcie narasta, a bohaterowie są tak wyraziści, że zapadają w pamięć na długo po zakończeniu lektury. Warszawa, ukazana w powieści, żyje własnym rytmem – od luksusowych salonów po ciemne zakamarki rządzone przez bezlitosnych przestępców. To miasto, które zachwyca i przeraża jednocześnie.

Monika Raspen stworzyła powieść, która nie tylko bawi i intryguje, ale też zmusza do refleksji. Kobieca policja w latach 20.? Brzmi jak fikcja, a jednak to część mało znanej historii Polski. Autorka z niezwykłym kunsztem przywraca pamięć o tych, o których zapomniała historia, i czyni to w sposób naprawdę pasjonujący.

Jeśli szukacie książki, która przeniesie was do świata pełnego tajemnic, mroku, ale i odwagi – „Babel. Pocałunek śmierci” to lektura, którą koniecznie musicie poznać! A po jej zakończeniu pozostaje tylko jedno pytanie: kiedy pojawi się kolejny tom? Bo ja już na niego czekam!

Z całego serca gratuluję Autorce @monikaraspen_z_sudetow wspaniałej powieści i dziękuję za odkrycie przede mną, tej zapomnianej, a jak fascynującej historii Polski 💖.

Dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji od wydawnictwa @wydawnictwomuza (współpraca reklamowa) 🩷.