Babel. Pocałunek śmierci

"Babel. Pocałunek śmierci" Moniki Raspen to absolutnie fascynująca powieść osadzona w burzliwych czasach międzywojnia, która łączy w sobie elementy kryminału i romansu. Akcja rozgrywa się w Warszawie lat 20 i trzeba przyznać, iż autorka z mistrzostwem oddaje atmosferę i klimat miasta o dwóch obliczach – z jednej strony tętniącego życiem, z drugiej zaś pełnego mrocznych interesów gdzie widzimy skrajne ubóstwo i biedę oraz bogactwo i przepych. Przenosimy się przede wszystkim w świat sutenerów i handlarzy kobietami wysyłanymi do domów publicznych w Ameryce Południowej oraz miejsca gdzie rodzi się kobieca policja.

Fabuła koncentruje się na losach „złotej piątki” – grupy kobiet z różnorodnymi talentami, które stają do walki z handlem ludźmi. Każda z bohaterek ma swoją unikalną historię, swoje problemy i troski co dodaje głębi i urozmaicenia narracji. Różni ich status społeczny, wykształcenie i doświadczenie życiowe ale łączy jedno chęć pomocy innym. Monika świetnie buduje ich charakterystyki, tworząc postaci, które nie tylko walczą ze złem, ale również z własnymi demonami czy problemami, które stawia im los na drodze.

Spora liczba wątków i bohaterów powodowała zawsze wzbudza we mnie obawy czy nie pogubię się w czytanej historii. Muszę jednak przyznać, iż moje obawy były w tym wypadku w pełnie nieuzasadnione. Dużą pomocą była tu również mała „ściąga” z postaciami występującymi w książce.

Cała historia jest wyjątkowo dynamiczna, z licznymi zwrotami ak...

Zastanawialiście się kiedyś jakie mogły być początki obecności kobiet w niektórych zawodach?
Ten temat, ale nie tylko ten, podjęła #monikaraspen w swojej najnowszej powieści #babelpocałunekśmierci

To cudowna mieszanka kryminału, obyczajówki i romansu. Akcja przenosi nas w okres międzywojenny prosto do Warszawy tamtych czasów. Właśnie tam można się pławić w blasku i bogactwie, ale to również tam można poznać mroczną stronę ludzkości, przejść się po zaułkach, które przyprawiają o dreszcze i to właśnie tam tworzy się kobieca policja w postaci ,,złotej piątki".
Te pięć kobiet stworzyło mieszankę iście wybuchową. Każda inna, każda na swój sposób niezwykła.

Jeśli do tego wszystkiego dodam, że jak to u Moniki w książkach mamy opowieść snutą na kanwie prawdziwych wydarzeń to chyba już wiecie, że #wartojakpieron

Po raz kolejny Monika zaskakuje mnie tematyką, a już kompletnie nie zaskakuje wykonaniem. Jej powieści to gwarancja dobrego stylu, historycznych ciekawostek, barwnych postaci i po prostu braku nudy.
Na dodatek mimo tego, że każda książka jest naszpikowana postaciami, to jakoś każda z nich jest rozpoznawalna, ma indywidualne cechy, zachowanie, mówi w inny sposób i to się czuje. Dzięki temu nigdy nie poczułam się wśród nich zagubiona.

Jedyne co mnie martwi to to ile będę musiała czekać na tom drugi, bo ciekawość jest ogromna. Więc Moniko, siadaj i pisz, bo myślę, że nie tylko ja tak czuję się niecierpliwa 😀

Nie uwierzysz! Tak wyglądało życie policjantek 100 lat temu! Recenzja książki „Babel. Pocałunek śmierci” Moniki Raspen

Kobiety z XX-leciu Międzywojennym nie miały łatwo. Co prawda uzyskały prawa wyborcze, miały aż 8 (ironia) reprezentantek w sejmie, ale ich pozycja społeczno-ekonomiczna nadal była fatalna. Prawdę o życiu Pań w tamtych czasach ukazuje Monika Raspen w swojej najnowszej książce „Babel. Pocałunek śmierci”.

Pisarka przyzwyczaiła nas do tego, że bierze na warsztat ciekawe osobistości. Tym razem przybliża nam pracę pierwszych warszawskich policjantek. Bohaterki „Babel” reprezentują nie tylko różne grupy społeczne, ale także różne narodowości (podczas rozwoju fabuły poznajemy Żydówkę i Rosjankę), dzięki temu mamy szansę poczuć atmosferę przedwojennej Warszawy, która była niezwykłym wielonarodowym tyglem.

Książka uwidacznia kobiecą siłę. Brak tutaj spektakularnych pościgów, strzelanin, czy eksplozji. Policjantki z „Babel” w swojej pracy wykorzystują inteligencję, urodę, intuicję oraz empatię. Książka pokazuje, jak mocno zdemoralizowane są elity władzy, które czerpią korzyści z nieszczęścia słabszych i przymykają oko na działalność przestępczą. Dużym plusem jest wprowadzenie do fabuły inż. Stefana Ossowieckiego, a dzięki niemu także wątków parapsychologicznych. Mało kto wie, że nasi pradziadkowie fascynowali się magią, wróżbami oraz seansami spirytystycznymi. Wykorzystywanie pracy jasnowidzów przy prowadz...

Feminizm rodzony w bólach, kobiecość sponiewierana do granic możliwości. Beznadzieja, ból, brak prawa głosu, handel ciałem to świat kobiet dwudziestolecia. Mężczyzna rządzi, żąda, wymaga, decyduje i … poniewiera. Kobieta jest przedmiotem, jest czymś na czym można zarobić. Można ją sprzedać i korzystać bezwstydnie z pieniędzy pozyskanych z tego procederu.

Przeciwko temu złu staje 5 kobiet, oddział specjalny nowo utworzonej kobiecej policji. Pochodzą z różnych środowisk, różnią się talentami, charakterami, ale łączy je jedno: niepohamowana chęć zatrzymanie procederu handlu kobietami. Kobieca wrażliwość, siła, inteligencja i wściekłość łączą się by zmieniać świat. Nie mają łatwo, bo ich możliwości i prawa nie są takie same jak mężczyzn.

Za każdą z bohaterek podąża jakaś historia, bardzo często bolesna, każda z nich ma swoje sekrety. Niektóre muszą dokonać trudnych moralnie wyborów. Parę z nich wiele poświeciło aby stanąć w szeregach policji. Akcje, których się podejmują często są bardzo niebezpieczne.

Tajemnica, goni w tej powieści tajemnicę, losy kobiet łączą się ze sobą i rozplatają, emocje buchaj żarem niczym piec hutniczy a napięcie sięga momentami zenitu. Historyczne tło barwnie otula opowieść zabierając nas w różne zakątki Warszawy (również takie, których nigdy nie chcielibyśmy zwiedzić) oraz do Buenos Aires.

Monika po raz kolejny udowodniła, że nie tylko doskonale włada piórem, ale m...