WOPR. Życiu na ratunek recenzja

"WOPR. Życiu na ratunek" to, jak można wywnioskować już po tytule, reportaż o pracy w ratownictwie wodnym. Autor stara się w tej książce pokazać całe spektrum sytuacji z jakimi muszą zmierzyć się na co dzień pracownicy i ochotnicy działający w WOPR - od "zwykłych" utonięć, przez samobójcze skoki do wody, katastrofy łodzi, wypadki na kruchym lodzie, po powodzie. Pokazuje też, że ich zajęcie jest często naprawdę trudne, nie tylko pod względem fizycznym, ale i emocjonalnym. Bardzo często muszą się mierzyć z ludzkimi tragediami, najczęściej wynikającymi z bezmyślności i głupoty, w wypadkami, których można było uniknąć, gdyby ktoś pomyślał przed wejściem do wody.

Książka oczywiście przytacza nie tylko te trudne, dramatyczne historie i zdarzenia z pracy ratowników wodnych, ale też pokazuje ich codzienność, a także wspomina co nie co o ich obowiązkach i przybliża zadania, jakie przed nimi stoją, wspomina też o niedocenieniu z jakim się spotykają (i to nie tylko społecznym, ale też ze strony pracodawców - kilka razy wspominana jest kwestia niskich płac w stosunku do ich odpowiedzialnego zajęcia). Podoba mi się, że trochę miejsca w tej książce autor poświęca też tematyce kobiet w WOPR - jak wygląda ich codzienność w tej naprawdę wymagającej pracy.

Pan Góra pisze z taką łatwością, swobodą, oczywiście daje wypowiedzieć się ratownikom, nie gasi jednak emocji jakie wyzierają z tych opowieści, dzięki czemu tę książkę czyta się po prostu dobrze, mimo iż nie jest ona lekką i niewymagającą lekturą. Emocji jest tu naprawdę dużo, jest wiele trudnych opowieści, sporo poruszających tragedii, ale też odrobina nadziei w postaci różnych niespodziewanych happy endów.

"WOPR. Życiu na ratunek" to bardzo dobra, przejmująca, po prostu ważna książka, która nie tylko informuje o tym jak wygląda praca w ratownictwie wodnym, czy o poświęceniu, trudach, niebezpieczeństwach z jakimi się codziennie spotykają WOPRowcy, ale też to opowiada o ludzkiej głupocie i bezmyślności, która prowadzi do tragedii, o braku wyobraźni i niedocenianiu tego silnego, nieprzewidywalnego żywiołu, jakim jest woda. Czyta się ją szybko, porusza, zostaje z czytelnikiem. Pomaga docenić trudną, często niewdzięczną pracę ratowników, ale też nabrać szacunku do wody, która jest nieokiełznana, o czym wiele osób zapomina. Naprawdę bardzo polecam!