Dziewczyna ze skrzypcami recenzja

W głębi duszy jestem romantyczką i gdy tylko spojrzałam na okładkę książki Elżbiety Nieć "Dziewczyna ze skrzypcami", natychmiast nabrałam ochoty, aby ją przeczytać. Mamy tu piękną, młodą dziewczynę, trzymającą w dłoni skrzypce, przedstawioną na tle morza. Są i róże, i zapisany zeszyt z wiecznym piórem (może pamiętnik). Spodziewałam się historii jakiejś młodej skrzypaczki, muzyki, występów na wielkich scenach, aplauzów publiczności.
Niestety w tym przypadku potwierdziło się powiedzenie: "Nie sądź książki po okładce". Lektura mnie nie zaangażowała, nie wzbudziła moich emocji, a do zachwytów było bardzo daleko.

Akcja powieści toczy się w PRL-owskiej rzeczywistości, w latach 70. i 80. XX wieku. Były to czasy, kiedy żywność wydzielano na kartki, sklepy świeciły pustkami, a zdobycie paczki rajstop stanowiło wielki wyczyn.
Tytułową dziewczyną ze skrzypcami jest Helena Rieczkowska (po zamążpójściu Krymska), zwana naprzemiennie Leną i Uśką. Kobieta jest po studiach uniwersyteckich, a jej wielką pasją jest gra na skrzypcach. Gdy dostaje pracę nauczycielki języka rosyjskiego w trójmiejskim liceum, jest szczęśliwa, że może pracować w młodzieżą, choć niektóre koleżanki po fachu, zacne panie profesor, nie są jej zbyt przychylne.
Helena jest oddaną, pełną pasji nauczycielką. Czuwa nad organizacją akademii, przygotowuje uczniów do olimpiady oraz do przyszłej matury. Jak Helena poradzi sobie w szkole? Czy zdobędzie oddanie uczniów i zaufanie dyrektora i grona pedagogicznego?

Tytułowa dziewczyna ze skrzypcami, wcale nie gra na tej scenie pierwszych skrzypiec. Pojawia się na niej mnóstwo postaci, że aż robi się tam nazbyt tłoczno. Imion jest tyle, że trudno spamiętać, kto jest kim, i jakie są między nimi relacje. W tym natłoku postaci trudno rozszyfrować, co łączy je z główną bohaterką Heleną. To powodowało moje zagubienie i przytłoczenie i odbierało przyjemność z lektury.
Niektóre wydarzenia dzieją się poza granicami kraju. Mamy tu Francję, Włochy, Szwecję i Kanadę. To takie ozdobniki fabuły, moim zdaniem zbędne.

Na plus oceniam wplecenie w fabułę ważnych wydarzeń historycznych, takich jak wybór Polaka na Papieża, zamach na jego życie, strajk w Stoczni Gdańskiej czy wybuch stanu wojennego oraz nieliczne wątki, gdzie Helena gra na skrzypcach lub przywołuje takie momenty we wspomnieniach .

"Dziewczyna ze skrzypcami" to powieść obyczajowa, która nie zbudziła moich zachwytów. Przez nagromadzenie postaci i informacji, nie czytało mi się tej powieści lekko i przyjemnie. To jest jednak moja opinia.
Ta książka może spodobać się Czytelnikom, z sentymentem wspominającym czasy peerelowskiej rzeczywistości. Bo mimo trudów, życie toczyło się normalnym rytmem. I Autorka starała się to w swojej książce pokazać.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.