Strażnik recenzja

Myślę, że każdy, kto przeczytał całą serię Żniwiarza Pauliny Hendel, z olbrzymią ciekawością sięgnął po pierwszą część Zapomnianej Księgi. Kiedy wcześniej czytałam jej opis, nie porwała mnie. Natomiast po przeczytaniu Czarnego Świtu, stała się moim must have.

Hubert pojechał z klasą na wycieczkę do Paryża, gdzie wraz z przyjacielem Ernestem odłączają się od grupy, by pod Luwrem spotkać się z Francuzkami. Pechowo, kiedy tam docierają, dochodzi do zamachu terrorystycznego i budynek wybucha, a nasi bohaterowie... Hubert budzi się siedem lat później, w ciemnej piwnicy gdzieś w Polsce, w postapokaliptycznym świecie i kompletnie nie pamięta, co się z nim działo przez ostatnie lata. Zagubiony próbuje odnaleźć się w nowej sytuacji i dowiedzieć, co się z nim działo i dlaczego nic nie pamięta.

Z książkami Pauliny Hendel mam tak, że zaczynam czytać, myślę sobie, że powieść jest nijaka, a potem jestem zdziwiona, gdy mi się nagle kończy, a ja szukam kolejnej części. Jeżeli chodzi o zakończenie, to autorka jest mistrzynią w torturowaniu czytelnika i współczuję tym, którzy czytali Strażnika (oraz Żniwiarza),gdy nie było jeszcze kolejnych tomów. Ja swoje zostawiłam u rodziców i denerwuje się, że będę mogła je przeczytać, dopiero jak pojadę na święta. Także uprzedzam - bądźcie przygotowani. Zakończenie wymaluje na twarzy przepiękne what the f..., i będziecie od razu chcieli czytać dalej. Absolutnie TOP!

Bohaterowie są najróżniejsi - od irytującego Hubera (no dobra, z czasem się ogarnął), przez lekko irytującą Izę (ona się nie ogarnęła), aż do "taty" Henryka, który był przecudowny. Uwielbiam u Pauliny Hendel, że jej bohaterowie nie są idealni, a dodatkowo są tak bardzo prawdziwi, jakbym czytała o kolegach z sąsiedztwa.

Dlaczego nie wzięłam od rodziców kolejnych części... Strażnik kompletnie mnie kupił! W tej książce za wiele się nie dzieje. Głównie dowiadujemy się, jak żyli ludzie w nowym świecie i jak radzą sobie z demonami. Zdarzają się momenty, w których ciśnienie może podskoczyć, ale jest ich mało i można je potraktować jako dodatek. Ale nie przeszkodziło to dobrze bawić się przy lekturze. Zwłaszcza, że autorka ma bardzo przyjemny styl i nawet opis wieczornej warty, na której absolutnie nic się nie dzieje, mnie nie nudził.