W obronie świtu recenzja

Nakręcona po rewelacyjnym "Na przekór nocy" Brigid Kemmerer sięgnęłam po "W obronie świtu" i… odczułam niepokój. Nudziłam się. Strony nieco mi się ciągnęły. Niby się cieszyłam, że to czytam, ale towarzyszyła mi myśl: "Może chciałam za dużo od tej książki i teraz nie sprosta moim oczekiwaniom?".

Nie mogę Wam oczywiście zdradzić fabuły, jeśli nie czytaliście jeszcze pierwszej części (ale jak to nie czytaliście?! Już, nadrabiać!). Akcja rozpoczyna się w stolicy Kandali - Tessa mieszka na zamku jako aptekarka i pomaga w przygotowywaniu eliksiru z księżycowego kwiatu. Jednocześnie cierpi, bo miała nadzieję na rozkwit uczuć między nią mężczyzną swoich snów, jednak… nie wszystko idzie po jej myśli. Do zamku przybywa emisariusz z odległej Ostriarii, który utrzymuje, że dostarczy królestwu bezcenne kwiaty w zamian za pewną pomoc. W związku z tym Tessa, Corrick, pewien buntownik i kilka zaufanych osób wyruszają w odległy rejs.

Jak pisałam, pierwsza połowa niezbyt mnie wciągnęła i drżałam na myśl, co dalej. Tessa mnie irytowała - naprawdę dziewczyno, weź sobie do serca słowa "Nie trać ducha!" i tego się trzymaj! Było mi naprawdę szkoda Corricka, którego wszyscy oceniali, a nikt nie chciał wysłuchać. Tajemnice zaserwowane przez autorkę… nie do końca spełniły swoją rolę, bo większości się domyśliłam.

Czy "W obronie świtu" było klapą?

Nie! Zupełnie nie! Za połową akcja nabrała tempa - dosłownie czułam morską bryzę na swojej skórze. Lekkie napięcie między męską częścią załogi było przesmaczne, a Corrick jak zawsze ujął mnie swoim poczuciem humoru (proszę nie krzywdzić tego chłopca). Wszystko doprowadziło do końcówki, która prawie wywołała u mnie zawał. No naprawdę, jak tak można?! Tak się nie robi! I pomyśleć, że trzeba czekać co najmniej do stycznia (wtedy jest premiera zagraniczna, a kto wie, kiedy nasza), aby dowiedzieć się, co dalej!

Jeśli więc weźmiecie się za tę książkę i z początku nie będziecie pewni, czy Wam się podoba, dajcie jej szansę. Przy końcówce wyskoczycie z butów.

I jeszcze jedna rzecz: tak jak w "Na przekór nocy", tak i tutaj romans jest tylko gdzieś daleko w tle (może nawet bardziej, niż w pierwszej). Jeśli więc wolicie intrygi, politykę i spiski, a romans troszkę mniej, to myślę, że to książka właśnie dla Was 🤭

Czy wspominałam już, że uwielbiam Brigid Kemmerer i jej książki? I Corricka?