Odległe brzegi recenzja

„Słowa mają zbyt wielką moc. Trzeba się z nimi bardzo ostrożnie obchodzić, bo inaczej mogą dokonać ogromnych zniszczeń.”

Tak naprawdę wszyscy jesteśmy marzycielami, w większym, bądź mniejszym stopniu. Nie każdego życie przypomina bajkę, nie każdy ma ambicje w wieku nastu lat, napompowane do granic możliwości; a to właśnie, będąc jeszcze dziećmi podejmujemy decyzję, która wpływa na nasze całe życie.

Elizabeth ma przystojnego męża Jacka, który był niegdyś gwiazdą futbolu; oraz dwie dorosłe córki. Kobieta jest nieszczęśliwa w małżeństwie. W odbiciu lustra dostrzega nieudacznicę z nadwagą, która żyje w cieniu swojego męża. Jack nie zauważa w jakim stanie jest jego żona, zbyt zajęty tropieniem największej afery w jego karierze, jaka umożliwiłaby mu otwarcie drzwi do utraconej sławy.
Elizabeth, zwana przez bliskich Birdie, ma dość, jednak nie ma odwagi podjąć kroku, rujnującego jej małżeństwa. Za radą najlepszej przyjaciółki Meghann, udaje się na zebranie kobiet bez pasji. Elizabeth nie ma jeszcze pojęcia, że będzie to pierwszy krok, który dokona, by całkowicie zmienić swoje życie.

„(…) Smutek i żal, to najbardziej samotna droga na świecie.”

Niewątpliwie autorka doskonale stworzyła profil psychologiczny swoich bohaterów. Uczucia fikcyjnych bohaterów były odczuwalne; jakkolwiek to głupio brzmi. W połowie powieści doszłam do stanu, w której miałam dość Birdie, (u Jacka nie potrzebowałam tyle czasu). Bohaterka ciągle marudziła, nieustannie płakała za utraconymi marzeniami, a kiedy miała możliwość naprawienia swoich błędów, porażek, to uciekała do swojej samotni, aby znowu się nad sobą rozczulać.
Mam za złe również autorce teksty typu: wyglądała jak Michelle Pfeiffer i może nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie to, że w powieści znalazło się co najmniej troje sobowtórów hollywoodzkich gwiazd!
Natomiast cieszę się, że autorka miała odwagę napisać o utraconych marzeniach, przygaszonej pasji i problemach w długotrwałym małżeństwie. Szkoda tylko, że pisarka tak spłyciła niektóre wątki, bo miały naprawdę potencjał na dobrą historię. Fabuła również nie należy do oryginalnych, zaś zakończenie niczym nie szokuje.