Odległe brzegi recenzja

Elisabeth i Jack to para, która poznała się jeszcze w szkole, a małżeństwem są już od ponad dwudziestu lat. Pomimo tego, że dalej się kochają, coś zaczyna się psuć. W otoczeniu są przykładem, że długie, pełne miłości związki mają szansę przetrwać, ale sami nie czują się szczęśliwi i czegoś im brakuje.

Elisabeth dla rodziny i wychowywania córek porzuciła swoją największą pasję - malowanie, a teraz czuje się samotna. Jack - były sportowiec przez narkotyki stracił swoją szansę, więc przez lata szukał satysfakcjonującej go pracy, przez co rodzina często się przeprowadzała. W pewnym momencie małżeństwo podejmuje bardzo trudną decyzję o separacji. Żyjąc osobno, rozwijają się, odnajdują pasję i szczęście, ale w dalszym ciągu im czegoś brakuje. Szybko odchodzą do wniosku, że właśnie siebie.

Czy Elisabeth i Jack mają jeszcze szansę być szczęśliwi razem? Czy miłość, jaka między nimi była dwadzieścia lat temu jest w stanie rozpalić się na nowo? Czy kobieta powróci do malowania, a mężczyzna znowu będzie rozpoznawalny?

Powieść to już kolejna książka spod pióra Kristin Hannah, którą miałam okazję przeczytać. Była dobra, ale nie porwała mnie aż tak jak poprzednie. Autorka w tej lekturze nie stroni od rozważań psychologicznych bohaterów, odnajdywania za i przeciw pozostania w małżeństwie i ostatecznej walki o prawdziwą miłość.

Głównym i jedynym tematem w powieści jest właśnie walka o związek, ponowne odkrycie miłości i zjednoczenie rodziny. Autorka zwraca uwagę na tak ważne wartości i pokazuje, że zawsze warto o nie zabiegać. Inne tematy, które zdecydowała się poruszyć Kristin Hannah to również utracone marzenia poświęcone dla czasu z rodziną i brak pasji. Pokazała, jak można ponownie odnaleźć swój talent i że należy zawsze to robić.

Zakończenie jest przewidywalne od początku powieści, niczym mnie nie zaskoczyło. Sama fabuła nie jest rozbudowana, nie ma zwrotów akcji, wszystko płynie w swoim tempie. Na plus są zdecydowanie rozbudowane portrety psychologiczne bohaterów.

Ostatecznie książkę odbieram jako po prostu dobrą. Znając inne powieści autorki, uważam, że ta była jedną z najsłabszych, które do tej pory przeczytałam. Czegoś mi tutaj brakowało, chociaż fanów Kristin Hannah zachęcam do samodzielnego zapoznania się z lekturą i wyrobienia sobie o niej swojego zdania.