Do usłyszenia recenzja

Jaka to była świetna uczta czytelnicza - w kategorii romans. Dawno nie czytałam tak wciągającej powieści, w której wątek romansowy wcale nie wybija się na pierwszy plan, chociaż jest bardzo istotny i mocno kibicowałam, by szczęśliwie się skończył. Co jeszcze dostajemy w powieści "Do usłyszenia"?

Audiobooki: to bardzo ciekawy i rzadko poruszany w powieściach temat. Ja spotkałam się z tą tematyką pierwszy raz i z wielkim zainteresowaniem czytałam, jak wygląda praca lektorów, z jakimi mierzą się problemami, jak przygotowują się do czytania, co robią z głosem, w jaki sposób realizuje się czytanie w duecie. Zostało to opisane bardzo wiarygodnie, gdyż autorka, Julia Whelan, zawodowo zajmuje się pracą nad audiobookami i nie tylko jest lektorką i pisarką, ale i aktorką, o czym możemy dowiedzieć się z podziękowań.

Przyjaźń: pięknie opisana, wspierająca się i tak silna, że nawet wystawienie jej na próbę nie jest w stanie jej zniszczyć.

Rodzina: relacje z ojcem - trudne, ale nie beznadziejne; relacje z matką i jej nowym partnerem - bardzo pozytywne i optymistycznie nastrajające. Wreszcie relacje z babcią, która cierpi na poważne zaburzenia pamięci. Ten wątek najbardziej mnie wzruszył, a oddanie i cierpliwość wnuczki Papli jest godna naśladowania.

Pisarka romansów: pojawia się w tle, zostawia ciekawy testament, ma też interesujące życie, które zaplanowała, a które zaskoczyło ją siostrzeńcem. Jest jeszcze jedno - czy to życie napisało tę romantyczną historię, czy może ciotka Brocka McNighta?

Poszukiwanie i akceptacja siebie: to ogromny wątek, który ciągnie się przez całą powieść. Główna bohaterka - Sewanee - ma problem z samoakceptacją od czasu, gdy w wyniku wypadku została okaleczona, a w konsekwencji jej plany zawodowe zostały mocno zweryfikowane. Jest świadomą swego talentu lektorką audiobooków, ale w innych dziedzinach brak jej wiary w siebie. Wraz z nią uczymy się przez całą powieść, jak być świadomym własnej wartości, jak zaufać innym, wierzyć, że robią coś dla nas lub z nami nie z litości, ale dlatego, że im na nas zależy. Och, jakże podobał mi się Brock McNight, który jest... Nie będę spojlerować!

Bardzo podobały mi się w powieści "Do usłyszenia" dialogi. Zostały napisane tak, że chciało się czytać wymianę zdań pomiędzy bohaterami. Cięte riposty, żartobliwe wtrącenia, wzajemne pouczanie się, ale też wspieranie i motywowanie, to wszystko brzmiało bardzo naturalnie. Mamy też sporo dowcipu sytuacyjnego, wiele razy uśmiechałam się, nawet głośno śmiałam.

Ta powieść naprawdę mi się spodobała i chętnie przeczytam debiutancką powieść Julie Whelan "My Oxford Year", ale chyba muszę poczekać na tłumaczenie. Jeszcze okładka - przypadła mi do gustu moda w okładkach, która obecnie zapanowała na rynku wydawniczym. Pastelowe lub wyraziste kolory oraz rysunkowe postaci, jakby żywcem wyjęte z grafiki Canvy.