Zombie recenzja

To drugi kryminał Chmielarza z cyklu gliwickiego, pierwszym był 'Wampir'. Książka ma dwóch bohaterów znanych już z 'Wampira' To prokurator Adam Górnik i prywatny detektyw Dawid Wolski, prawdę mówiąc obaj nieciekawi, ten pierwszy to cynik i oportunista chwytający się wszystkiego, aby nie dopuścić by wypadły z szafy szkielety z jego przeszłości. Zaś Wolski to drobny cwaniaczek, nieodpowiedzialny kłamca, który jest gotów sprzedać najlepszego przyjaciela za niewielkie pieniądze.

Książka toczy się wokół morderstwa sprzed lat, ale bardzo szybko pojawiają się też zabójstwa tu i teraz, wydaje się wręcz, że po Gliwicach grasuje seryjny morderca, zatem i prokurator i detektyw mają pełne ręce roboty.

Według autora to książka o tym, jakie figle płata nam pamięć, jak nas zawodzi, zwłaszcza jeśli wracamy do faktów po wielu latach. Ale dla mnie to rzecz głównie obyczajowa, bo w trakcie śledztwa detektyw Wolski trafia do gorszej części Gliwic: alkoholizm, bieda, bezrobocie. Mamy tu fajne scenki: oto dwudziestoletni bysior nachodzi swoją babcię i wymusza od niej pieniądze na browar. Przy okazji zarabia w łeb i Wolski, bo w tym środowisku wszelkie konflikty załatwia się pięścią. Oczywiście wszyscy tam palą i spożywają trunki na potęgę, nieco to egzotyczny świat, ale świetnie opisany, nieprzypadkowo Chmielarz ma za sobą przeszłość dziennikarską.

Niestety, w drugiej części skręca książka w stronę szokowania okropnościami: mamy relacje z katowania ludzi czy szczegółowe opisy zwłok w złym stanie, to taka nowa moda w kryminałach: epatowanie okrucieństwem i trochę szkoda, że i pan Chmielarz jej uległ. Poza tym na końcu bardzo mi zgrzyta psychologia postaci: oto z normalnych, zwyczajnych ludzi wychodzą bestie, które są w stanie zamordować nie tylko jednego człowieka, wręcz seryjni mordercy. Z drugiej strony z potworów nagle robią się mili, kochani ludzie. Jakoś mi to nie pasuje, może tak w Ameryce jest, ale u nas? Tak, że z psychologią kiepskawo.

Z drugiej strony dobrze to wszystko skonstruowane, nie ma za wiele równoległych wątków, co najwyżej trzy. Poza tym książka ma swoją fajną powolną dynamikę, fajnie mi się słuchało audiobooka w doskonałym wykonaniu Grzegorza Przybyła.