W drogę! recenzja

Romanse to nie moja bajka. Nie lubię tkliwych historii, chwytających za serce opowiastek czy miłości nie z tej ziemi. Dosłownie i w przenośni. Nie nadawałabym się na bohaterkę romansu, za to mogłabym spróbować popełnić zbrodnię doskonałą ;)
Zapytacie więc dlaczego sięgnęłam po romansidło... Bo od każdej reguły jest wyjątek i moim takim "wyjątkiem" jest twórczość Beth O'Leary, która skradła moje serce powieścią "Współlokatorzy". "Zamiana" również mnie nie rozczarowała, więc ze spokojem i przyjemnością, w ramach relaksu, sięgnęłam po najnowszą powieść autorki "W drogę!".
Czy tym razem również się nie rozczarowałam?

I jak to się mówi, "tu jest pies pogrzebany"... Byłam pewna, że się nie rozczaruje a jednak trochę się zawiodłam... Ta książka różni się od dwóch pozostałych. Nie jest tak ciepła, tak pozytywna jak "Współlokatorzy" i "Zamiana". Nie wzbudziła we mnie aż tak ciepłych uczuć, przez co poczułam się troszkę oszukana. Tocząca się w książce historia nie wciągnęła mnie tak jak się tego spodziewałam. Również bohaterowie nie byli jakoś za specjalnie ciekawi - z żadnym się nie zżyłam ale też żaden mnie nie irytował... Po prostu nie zapadli mi w pamięć, byli dla mnie obojętni. Rozterki bohaterów też średnio mi podchodziły. Może jestem już za stara na tego typu zawirowania....?

Akcja książki jest prowadzona dwutorowo. Bohaterów powieści poznajemy w czasach obecnych, gdy jadą na ślub przyjaciółki. W teraźniejszości mieści się kilka rozdziałów prowadzonych w narracji pierwszoosobowej z perspektywy dwójki głównych bohaterów: Addie i Dylana. Ich opowieści się ze sobą przeplatają przez kilka rozdziałów a następnie przeskakujemy w czasie w tył i poznajemy historię miłosną dwójki naszych głównych bohaterów. Tam znów zadomawiamy się na kilka rozdziałów, po czym wracamy do teraźniejszości, później znów cofamy się w czasie i tak dalej, przez całą książkę. Jeśli miałabym wybrać, która z tych dwóch historii jest lepsza, to chyba wskazałabym na tę z teraźniejszości - ta z przeszłości jakoś mnie nie wciągnęła. Ogólnie cała książka, choć dobra, mnie nie bardzo wciągnęła.

Podsumowując: zdecydowanie jak dla mnie najsłabsza powieść autorki. Nie wciągnęłam się, ale też się nie poddaję - jeśli jeszcze kiedyś autorka coś wyda z pewnością się skuszę. Polecam młodym fanom romansów.