Uwierz jej recenzja

Emocje towarzyszą nam przez całe życie. Dom rodzinny jest ich kolebką. Matrycą dla wszystkich, które nawiązujemy po za jego murami. Niestety nie każdy dom to miejsce przepełnione miłością, czułością, ciepłem, troską. Nie każdy zna czuły dotyk, ciepły gest, słowa miłości. Wkrada się często chaos, niestabilność, a życiem zaczyna rządzić chłód. Brak matki, nieobecność ojca, obojętność ciotki, wytwarzają emocjonalny dół.
"Zazwyczaj stajemy się w życiu takimi jakimi czyni nas los, a nie takimi, jakimi chcemy być".

U stóp Antoniny leży trup. Przybyły na miejsce zdarzenia komisarz policji nie ma wątpliwości, że to morderstwo. W zamkniętym pokoju był tylko denat i Antonina. Kobieta wyzna prawdę i jest pewna, że nie zostanie oskarżona, ale komisarz musi wysłuchać jej opowieści. Prośbie Antoniny można odmówić tylko raz.
A po ulicach miasta grasuje Kosiarz, okrutny seryjny morderca, pozostawiając swój własny podpis.

Historia Antoniny, od zagubionej dziewczynki do dojrzałej kobiety, opowiedziana z jej perspektywy. Prowadzi nas ścieżkami wspomnień. Życiowe zagubienie, trudna przeszłość owocują zaburzeniami osobowości i ułomnymi relacjami. To również opowieść o losach ludzi z bagażem dojmujących doświadczeń, które definiują życie. Trzeba czasami najzwyczajniej opuścić dziecięcy pokoik dram, zabrać tylko to co niezbędne do plecaka i ruszyć dalej By żyć.
Człowiek nie rodzi się zły, zło rodzi się w nim, gdy nikt nie pokaże tego co dobre. Zło ma umiejętność wzbudzania lęku. Tkwi w instynktach. Niezmywalne i przypisane na zawsze.

Osobliwy thriller, pełen życiowych zakrętów. Uzależnia bardziej niż najsilniejszy narkotyk. Kręci tajemnicą i tym co niedostępne. Osacza traumą, a trauma to przekleństwo. Otula niebezpieczną aurą i nieprzewidywalnoścìą. Momentami szokuje i przeraża.
Obrazy przenikają się tworząc portret dorastania, samotności, niezrozumienia oraz niestabilności prowadzących w otchłań dysfunkcji. Toksyczne więzi, ból utraty, pokrętne dzieciństwo. Wszystko powoduje deficyty i wpływa na dalszy los. Dokonane wybory są niekoniecznie słuszne. Wokół bezradność i nicość.

Ślady krzywd przeszłości mają niekorzystny wpływ na bieg ludzkiego istnienia. Odbijają się echem na całym życiu.
"to nie człowiek ma w garści swoje życie, ale życie chwyta w swe szpony czlowieka".
.
Każdy dzień życia przybliża w mrok śmierci. Zaczyna się od śmierci i kończy na śmierci "nie mamy na nic wpływu. Ani na swoje urodziny, ani co do zasady na własną śmierć".

Czytajcie. Polecam bardzo!